Antagoniści receptora mineralokortykoidowego w leczeniu przewlekłej centralnej surowiczej chorioretinopatii

Wstęp
ocena wpływu eplerenonu na funkcję i morfologię plamki u chorych na przewlekłą centralną surowiczą chorioretinopatię.

Materiał i metody
obserwacją objęto 17 oczu u 16 pacjentów w wieku od 32 do 66 lat, którzy byli leczeni w Klinice Okulistyki i Onkologii Okulistycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie z powodu przewlekłej centralnej surowiczej chorioretinopatii. Objawy utrzymywały się od 4 do 24 miesięcy. U pacjentów zastosowano leczenie doustne eplerenonem według schematu: 25 mg/dobę przez tydzień, następnie 50 mg/dobę przez trzy miesiące. Podczas badania wstępnego przed włączeniem leczenia i podczas badań kontrolnych (po 1–1,5 miesiąca i po 3–4 miesiącach) oceniano najlepiej skorygowaną ostrość wzroku (za pomocą tablic Snellena, używając skali dziesiętnej), centralną grubość siatkówki za pomocą optycznej koherentnej tomografii oraz zaburzenia widzenia centralnego za pomocą testu Amslera.

Wyniki
średnia najlepiej skorygowana ostrość wzroku wynosiła 0,61 (±0,25) w badaniu wstępnym, 0,67 (±0,28) w pierwszym badaniu kontrolnym i 0,72 (±0,28) w drugim badaniu kontrolnym. Centralna grubość siatkówki zmniejszyła się średnio z 367 µm (±70) w badaniu wstępnym do 264 µm (±50) i 248 µm (±50) odpowiednio w pierwszym i drugim badaniu kontrolnym (p<0,01). W pierwszym badaniu kontrolnym zmniejszenie metamorfopsji w teście Amslera stwierdzono w 10 oczach (58,8%), a brak poprawy w 7 oczach (41,2%), w drugim badaniu kontrolnym natomiast mniejsze falowanie linii stwierdzono w 7 oczach (50%), a brak poprawy w 7 oczach (50%).

Wnioski
wyniki naszych obserwacji wskazują, że eplerenon może stanowić alternatywną metodę leczenia przewlekłej centralnej surowiczej chorioretinopatii, szczególnie w przypadkach, w których istnieją przeciwwskazania do zastosowania innych metod terapeutycznych – np. laserokoagulacji siatkówki. Do potwierdzenia tych wyników konieczne jest jednak przeprowadzenie randomizowanych badań kontrolnych.



Introduction
To assess the effect of eplerenone on macular structure and function in patients with chronic central serous chorioretinopathy.

Material and methods
17 eyes of 16 patients (aged 32–66 years) with chronic central serous chorioretinopathy treated at the Department of Ophthalmology and Ocular Oncology, Jagiellonian University in Cracow were enrolled. The duration of symptoms ranged between 4 and 24 months. The patients were dosed with eplerenone according to the scheme: first 25 mg/day for a week, then 50 mg/day for 3 months. The baseline examination and two follow-up visits (after 1–1,5 months and after 3–4 months respectively) involved best corrected visual acuity (Snellen, decimal scale), central retinal thickness in optical coherence tomography and visual disturbances in Amsler test.

Results
The mean best corrected visual acuity improved from 0.61 (±0.25) to 0.67 (±0.28) and 0.72 (±0.28) at the first and second follow-up appointment, respectively. Central retinal thickness declined from 367 µm (±70) to 264 µm (±50) and 248 µm (±50) at the first and second follow up appointment, respectively (p<0.05). Amsler test findings improved in 10 eyes (58.8%), while the deterioration in central vision remained unchanged in 7 eyes (41.2%) at the first follow up appointment. During the second follow-up appointment, though, Amsler test improvement was reported in 7 eyes (50%), while the deterioration in central vision remained unchanged in 7 eyes (50%).

Conclusions
Our study suggests that eplerenone may provide an alternative treatment of chronic central serous chorioretinopathy, especially in patients with known contraindications to or ineligible for other treatments (for instance, retinal laser photocoagulation). Further randomized controlled trial is required.