Astma oskrzelowa – kontrowersje

Współistnienie objawów astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) oraz analiza patofizjologii obu procesów doprowadziły do powstania pojęcia zespołu nakładania się (współwystępowania) astmy oraz POChP. Jedna z definicji zespołu mówi, że do rozpoznania potrzebne jest występowanie objawów klinicznych oraz niecałkowicie odwracalnej obturacji drzewa oskrzelowego ocenianej na podstawie pomiarów natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej (forced expiratory volume in one second – FEV1) po przyjęciu bronchodylatatora (FEV1 < 80% wartości należnych, FEV1/FVC < 70%) i zmienności obturacji lub obecności nadreaktywności oskrzeli. W artykule przedstawiono obecne poglądy na diagnostykę obu chorób, cechy zarówno różniące, jak i upodabniające je, jak również podstawy rozpoznawania ich współwystępowania. W drugiej części przeanalizowano celowość dużej minimalizacji dawki wziewnych glikokortykosteroidów (wGKS). Wnioski płynące z wielu badań mogą wskazywać, że monitorowanie efektu wGKS tylko na podstawie spirometrii nie jest wystarczające i stosowanie wyższych dawek (ale w dalszym ciągu pozostających w zakresie dawek średnich tabeli ekwiwalentności w GINA) jest bezpieczne, a pozwala na osiągnięcie dodatkowych korzyści, jak dalsza redukcja liczby zaostrzeń, zmniejszenie nadreaktywności czy nawet spowolnienie procesu przebudowy (remodelingu).