Stwardnienie rozsiane jest chorobą aktywną nawet wtedy, gdy nie objawia się wyraźnym deficytem neurologicznym. Priorytetem w SM jest wypracowanie rozwiązania maksymalnie skracającego czas od wystąpienia pierwszych objawów do rozpoczęcia leczenia. Pierwszym etapem jest wizyta u lekarza rodzinnego, który musi powiązać zgłaszane przez pacjenta objawy z podejrzeniem SM, a które nierzadko są nietypowe, trudne do wychwycenia. To od ich decyzji zależy dalszy los diagnostyczny pacjenta. Następnym etapem jest wizyta u specjalisty neurologa i w razie potrzeby hospitalizacja na oddziale neurologicznym.