Termedia.pl
 
 
ISSN: 1505-8409
Przewodnik Lekarza/Guide for GPs
Current issue Archive About the journal Supplements Contact Instructions for authors
8/2004
vol. 7
 
Share:
Share:
abstract:

Rola skleroterapii piankowej w leczeniu żylaków kończyn dolnych

Arkadiusz Jawień
,
Marek Ciecierski

Przew Lek 2004, 8, 54-57
Online publish date: 2004/10/05
View full text Get citation
 

Skleroterapia jest metodą leczenia żylaków, polegającą na podaniu do światła żyły środka chemicznego, który inicjuje cykl przemian morfologicznych ściany żylaka, prowadzących do zarośnięcia jego światła. Wyniki leczenia tą metodą poprawiły się od czasu zastąpienia leku podawanego w formie roztworu – pianką. Jest to spieniona forma leku obliterującego z grupy detergentów. Najbardziej popularna stała się metoda wytworzenia pianki za pomocą 2 strzykawek, opracowana przez Tessariego. Wytwarza się ona po zmieszaniu leku z powietrzem, a następnie piankę podaje się do żylaka lub żyły pod kontrolą ultrasonograficzną. Zabieg kończy bandażowanie kończyny opaską elastyczną lub nałożenie pończochy elastycznej o stopniowanej kompresji. Najlepsze efekty uzyskuje się obliterując żylaki przy wydolnych pniach żyły odpiszczelowej. Wielu jednak autorów obliteruje również niewydolny pień żyły odpiszczelowej lub odstrzałkowej i niewydolne perforatory. Wyniki leczenia za pomocą pianki są zadowalające, a liczba objawów ubocznych nie przewyższa liczby objawów występujących w grupie chorych leczonych metodą tradycyjną. Uzyskuje się ok. 90 proc. obliteracji pni żył odpiszczelowych, ich gałęzi, nawrotowych żylaków czy niewydolnych perforatorów. Większą liczbę powikłań spotyka się głównie w leczeniu venectazji i mniejszych żyłek, zwłaszcza gdy rozpatruje się częstość martwicy skóry. Niedogodnością jest krótki okres utrzymania się leku w formie pianki, dlatego wymagana jest odpowiednia wprawa i doświadczenie w stosowaniu tej metody. Leczenie żylaków tym sposobem można przeprowadzać w warunkach ambulatoryjnych, co zmniejsza koszty leczenia.





Wstęp

Skleroterapia jest metodą leczenia żylaków, polegającą na podaniu do światła żyły środka chemicznego, który inicjuje cykl przemian morfologicznych ściany żylaka, prowadzących do zarośnięcia jego światła. Za prekursora tej metody uznaje się Giovanniego Monteggia, który w 1813 r. użył do obliteracji żylaków alkoholu. Alkohol wstrzyknięty do żylaka powodował bardzo duży odczyn zapalny żyły i otaczających tkanek. Leczenie przebiegało więc z silnymi bólami, obrzękiem kończyny, czasem ogniskową martwicą skóry. To z tych powodów leczenie żylaków metodą obliteracji nie cieszyło się uznaniem i pozostawało w cieniu leczenia metodami chirurgicznymi. Poszukiwano jednak innych leków, których podanie nie wywoływałoby aż tak silnych objawów ubocznych, a których końcowym efektem...


View full text...
Quick links
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.