Semiologia napadów padaczkowych – wartość lokalizacyjna

Obserwacje kliniczne przebiegu napadu padaczkowego pozwoliły na ustalenie wielu anatomoklinicznych korelacji. Zastosowanie długotrwałego monitorowania zapisu EEG, skojarzonego z obrazem zachowania się pacjenta, nagrane na kasetę wideo, pozwala na dokładną ocenę morfologii napadu oraz zachowania się pacjenta po napadzie z dobrze zdefiniowanym elektrofizjologicznym ogniskiem padaczkowym. Wyniki takich analiz wskazują, że niektóre cechy napadów padaczkowych mają znaczenie lokalizacyjne (region) i lateralizacyjne (strona) ogniska padaczkowego [1–3]. Objawami, które najprościej charakteryzują lokalizację skroniową są cichy początek, automatyzmy oralne i gestowe, jednostronne cechy dystoniczne, oraz dłuższy niż 1 min czas trwania. Objawy charakteryzujące okolicę pozaskroniową, takie jak wyraźna gwałtowna komponenta ruchowa, ruchy pedałowania, wokalizacja, dziwaczne zachowanie, bardzo krótki czas trwania, sugerują lokalizację w płacie czołowym.


Objawy czuciowe, ruchowe, wegetatywne i psychiczne napadów częściowych ze względu na swoje bogactwo mogą być z jednej strony pewnego rodzaju wskazówką lokalizacyjną ogniska padaczkowego, z drugiej zaś, szczególnie, jeżeli występują pojedynczo bez innych objawów towarzyszących, stanową bardzo trudny problem diagnostyczny. Ze względu na fakt, że napady czuciowe proste nie mają obiektywnych zaburzeń zachowania, subiektywne opisywane przez pacjenta odczucia są jedynym czynnikiem, który może być podstawą do rozpoznania. Zdarza się, że w niektórych przypadkach u pacjenta z napadami prostymi czuciowymi nie rozpoznaje się padaczki do momentu, w którym dołączają się inne objawy. Jeszcze większe ryzyko postawienia błędnej diagnozy występuje u pacjentów z objawami czuciowymi i psychicznymi.
Historycznie rzecz ujmując, od czasów starożytnych aż do XIX w. napady padaczkowe czuciowe proste nie były rozpoznawane jako padaczka. Zaburzenia te, określane jako aura, były traktowane jako zjawisko poprzedzające napady. Napady te często kwalifikowane są jako zaburzenia kardiologiczne lub psychiatryczne.
Napadowe objawy wegetatywne są objawami często występującymi pod postacią napadów częściowych prostych, często złożonych i wtórnie uogólnionych do toniczno-klonicznych. Objawy wegetatywne są najprawdopodobniej nierozpoznawalne, ponieważ mogą imitować organiczne zaburzenia, jelitowo-żołądkowe i endokrynologiczne [11].
Diagnostyka różnicowa napadów psychicznych oparta jest na...


View full text...