Zaburzenia rytmu i nagła śmierć sercowa w przeroście lewej komory serca

Przerost lewej komory jest uznawany za silny i niezależny czynnik ryzyka ostrych incydentów wieńcowych, niewydolności serca, zaburzeń rytmu i nagłej śmierci sercowej [1, 2, 3]. Wykazano, że obecność przerostu zwiększa 3 do 4 razy ryzyko wystąpienia udaru mózgu, 2 do 3 razy choroby niedokrwiennej serca i 3-krotnie chorób naczyń obwodowych [4]. Obok zmian niedokrwiennych i pierwotnych kardiomiopatii istotną rolę w patogenezie przerostu odgrywa przeciążenie objętościowe i ciśnieniowe mięśnia lewej komory, które obserwujemy zarówno w wadach serca, jak i w nadciśnieniu tętniczym. Zauważono ponadto, że przeciążeniowemu przerostowi mięśnia sercowego często towarzyszą zaburzenia endokrynne i insulinooporność, dlatego niektórzy autorzy proponują nawet łączenie tych jednostek chorobowych w jeden zespół. Z badań epidemiologicznych wynika, że częstość występowania przerostu lewej komory wzrasta z wiekiem, przed 50. rokiem życia jest wyższa u mężczyzn, natomiast po 60. roku życia występuje u 23 proc. mężczyzn i 33 proc. kobiet. Obserwuje się także pewne zależności rasowe i korelację z masą ciała, więcej przypadków notując u rasy czarnej i u osób otyłych [4].









Przebudowa mięśnia
sercowego w nadciśnieniu tętniczym


Przerost lewej komory obserwuje się u 15 do 30 proc. chorych na pierwotne nadciśnienie tętnicze [1], stąd coraz powszechniej stosowany jest termin nadciśnieniowej choroby serca. W populacji Framingham wykazano ciągłą rosnącą zależność między masą lewej komory a występowaniem incydentów sercowo-naczyniowych i wysokością ciśnienia tętniczego [5], zwłaszcza średniego z dziennych pomiarów ambulatoryjnych [4].
Niezależne od wartości ciśnienia tętniczego ryzyko związane z przerostem lewej komory oraz obserwacje, że często wyprzedza on pojawienie się innych sercowych następstw podwyższonego ciśnienia tętniczego (choroba wieńcowa, niewydolność serca) oraz zaburzeń rytmu serca sprawiają, że regresja przerostu jest istotnym – obok uzyskania kontroli ciśnienia – celem terapii.



Mechanizm przerostu
lewej komory


Dotychczas uważano, że przerost lewej komory stanowi w znacznej mierze odpowiedź kompensacyjną na stopniowy wzrost obciążenia następczego. Jej celem jest utrzymanie stałej siły przypadającej na jednostkę poprzecznego przekroju miocyta [6, 7], a co za tym idzie funkcji LK (przerost...


View full text...