Zmiany morfologiczne siatkówki w badaniu optycznej koherentnej tomografii u chorych na stwardnienie rozsiane

Cel badania
wykazanie zmian morfologicznych okołotarczowej grubości warstwy włókien nerwowych siatkówki oraz kompleksu komórek zwojowych siatkówki u chorych na stwardnienie rozsiane.

Materiał i metody
do badania włączono 73 oczu (37 pacjentów), w tym 34 oczu (17 chorych na stwardnienie rozsiane) oraz 39 oczu (20 zdrowych osób stanowiących grupę kontrolną). Chorych na stwardnienie rozsiane podzielono dodatkowo na dwie grupy w zależności od przebycia epizodu pozagałkowego zapalenia nerwu wzrokowego. U wszystkich chorych wykonano: badanie ostrości wzroku, badanie dna oka, optyczną koherentną tomografię z pomiarem okołotarczowej grubości warstwy włókien nerwowych oraz okołotarczowej grubości kompleksu komórek zwojowych.

Wyniki
grubość okołotarczowej warstwy włókien nerwowych u chorych na stwardnienie rozsiane była obniżona w porównaniu z parametrami u osób z grupy kontrolnej (87,21 ± 12,1 vs. 107,23 ± 10,31 µm, p<0,001). Redukcja była silniej wyrażona w oczach z przebytym pozagałkowym zapaleniem nerwu wzrokowego (79,65 ± 10,95 vs. 91,89 ± 10,48 vs. 107,23 ± 10,32, p = 0,002691). Podobnie grubość kompleksu komórek zwojowych siatkówki była obniżona u chorych na stwardnienie rozsiane w porównaniu z wynikami u osób z grupy kontrolnej (127,04 ± 13,85 vs. 150,67 ± 12,40 µm, p = 0,00093), a redukcja silniej wyrażona w oczach po przebytym zapaleniu (117,85 ± 12,85 vs. 132,74 ± 11,34, p<0,001). Wykazano korelację między grubością okołotarczowej warstwy włókien nerwowych siatkówki i kompleksu komórek zwojowych siatkówki w grupie badanej.

Wnioski
okołotarczowa grubość warstwy włókien nerwowych siatkówki i kompleksu komórek zwojowych są obniżone u chorych na stwardnienie rozsiane. Redukcja występuje również u chorych, którzy nie przebyli epizodu pozagałkowego zapalenia nerwu wzrokowego, jest jednak silniej wyrażona u chorych po przebytym zapaleniu. Optyczna koherentna tomografia może pełnić istotną rolę w diagnostyce i monitorowaniu chorych na stwardnienie rozsiane.



Purpose
To demonstrate morphological changes in peripapillary retinal nerve fibre layer thickness and peripapillary retinal ganglion cell complex in patients with multiple sclerosis.

Material and methods
73 eyes of 37 patients were enrolled: 34 eyes of 17 patients with multiple sclerosis and 39 eyes of 20 healthy individuals as a control group. The study group was further subdivided into two groups according to the presence/ absence of optic neuritis in medical history. All patients underwent an ophthalmic examination including visual acuity, fundus biomicroscopy as well as optical coherence tomography assessment of peripapillary retinal nerve fibre layer thickness and peripapillary ganglion cell complex thickness.

Results
The peripapillary retinal nerve fibre layer thickness was reduced in subjects as compared to controls (87.21± 12.1 vs. 107.23 ± 10.31 μm, p<.001) and the reduction was greater in eyes with optic neuritis (79.65 ± 10.95 vs. 91.89 ± 10.48 vs. 107.23 ± 10.32, p = .002691). Similarly, the ganglion cell complex thickness was reduced in subjects as compared to controls (127.04 ± 13.85 vs. 150.67 ± 12.40 μm, p = .00093) and the reduction was greater in eyes with optic neuritis (117.85 ± 12.85 vs. 132.74 ±11.34, p<.001). There was a strong correlation between the peripapillary nerve fibre layer and ganglion cell complex thickness.

Conclusions
The peripapillary retinal nerve fibre layer thickness and the ganglion cell complex were reduced in patients with multiple sclerosis. Although the reduction was also confirmed in patients without a history of optic neuritis, it was significantly larger in patients with a history of optic neuritis. Optical coherence tomography can aide the diagnosis and monitoring of patients with multiple sclerosis.