%0 Journal Article %J Advances in Psychiatry and Neurology/Postępy Psychiatrii i Neurologii %@ 1230-2813 %V 26 %N 4 %D 2017 %F Bronowski2017 %T Kluby pacjenta – niedoceniane programy wsparcia %X Cel: W artykule przedstawiono kompleksową charakterystykę osób chorujących na schizofrenię, korzystających z klubów pacjenta, ze szczególnym uwzględnieniem parametrów procesu zdrowienia, takich jak sieci społeczne oraz poziom funkcjonowania społecznego. Metody : Badanie przeprowadzono w latach 2009–2011. Objęto nim osoby chorujące na schizofrenię, korzystające z klubów. Grupą kontrolną byli uczestnicy innych środowiskowych programów wsparcia, niekorzystający z klubów. Dane zebrano, wykorzystując Kwestionariusz Socjodemograficzny, Kwestionariusz Przebiegu Choroby, Kwestionariusz Korzystania ze Środowiskowego Systemu Wsparcia – przygotowane na potrzeby badania, oraz Ocenę Otoczenia i Oparcia Społecznego Bizonia, Skalę Funkcjonowania Społecznego Birchwooda, Skalę Ogólnej Oceny Stanu Psychicznego GAS. Wyniki : Uczestnicy klubów w porównaniu z użytkownikami innych programów korzystają z nich przez długi czas – średnio 83 miesiące. Mają nieco liczniejsze sieci społeczne niż osoby w nich nieuczestniczące. Zbadano również poziom funkcjonowania społecznego badanych. Osoby korzystające ze wsparcia klubów uzyskują wyższe wyniki w skalach „wychodzenie z izolacji” i „samodzielność realizowana”. Znaczna część grupy uczestników klubów korzysta jednocześnie z innych programów wsparcia – przede wszystkim z warsztatów terapii zajęciowej (26%) i środowiskowych domów samopomocy (39%). Wnioski : Udział w klubach stanowi stabilne i długoterminowe wsparcie dla osób z doświadczeniem choroby psychicznej. Przy kierowaniu pacjentów do klubów warto pamiętać, że ich uczestnicy stanowią grupę dysponującą dużymi możliwościami interpersonalnymi, wysokim poziomem zasobów społecznych i dobrze radzą sobie z objawami choroby. Może to być istotnym wsparciem w powrocie do samodzielnego funkcjonowania. Przy tworzeniu lub modyfikacji programów klubów warto położyć nacisk na dostęp do aktywności związanych z naturalnymi, a nie jedynie instytucjonalnymi formami życia społecznego. Kluby mogą stać się również podstawą dla budowania ruchu samopomocowego osób z doświadczeniem choroby psychicznej. %A Bronowski, Paweł %A Chotkowska, Katarzyna %A Rowicka, Magdalena %P 221-235 %9 journal article %R 10.5114/ppn.2017.71475 %U http://dx.doi.org/10.5114/ppn.2017.71475