%0 Journal Article %J Pediatric Endocrinology Diabetes and Metabolism %@ 2081-237X %V 25 %N 2 %D 2019 %F Zubkiewicz-Kucharska2019 %T Stan hiperglikemiczno-hipermolalny jako pierwsza manifestacja cukrzycy typu 2 u dziecka %X Stan hiperglikemiczno-hiperosmolarny (HHS) może wystąpić u młodocianych pacjentów z cukrzycą typu 1 i 2 oraz u niemowląt z hiperglikemią. Charakteryzuje się wyjątkowo dużymi stężeniami glukozy, które poprzez zwiększenie diurezy osmotycznej nasilają odwodnienie. Kryteria HHS obejmują: stężenie glukozy w osoczu > 600 mg/dl, pH krwi żylnej > 7,25, stężenie wodorowęglanu sodu > 15 mmol/l, brak ketonurii lub niewielką ketonurię, osmolalność w osoczu > 320 mOsm/kgH2O, zaburzenia świadomości (agresja, utrata przytomności, drgawki). W pracy opisano przypadek 13-letniej pacjentki z ciężką otyłością (m.c. > 120 kg, BMI > 40 kg/m2), u której rozwinął się HHS (glikemia 647 mg/dl, pH 7,18, pCO2 96,5 mm Hg, BE – 5,0 mmol/l, HCO3 35,2 mmol/l, Na 167 mmol/l, osmolarność osocza 370 mOsm/kg) w przebiegu zapalenia płuc i nowo zdiagnozowanej cukrzycy typu 2 (HbA1c 15,5%, peptyd C 2,63 ng/ml). W czasie leczenia wycofano się z insulinoterapii z powodu hipoglikemii, natomiast metforminę podawano początkowo w dawce 2 g/dobę, z dalszą redukcją do 500 mg/dobę, podjęto rehabilitację ruchową oraz utrzymywano dietę z ograniczeniem podaży kalorii. Zmniejszenie masy ciała podczas 6-miesięcznej obserwacji wynosiło około 37 kg. Z powodu zaburzeń oddychania występujących w nocy dziewczynka nadal potrzebuje wsparcia oddechowego (CPAP). %A Zubkiewicz-Kucharska, Agnieszka %A Chrzanowska, Joanna %A Noczyńska, Anna %P 85-89 %9 journal article %R 10.5114/pedm.2019.85819 %U http://dx.doi.org/10.5114/pedm.2019.85819