TY - JOUR JO - Dermatology Review/Przegląd Dermatologiczny SN - 0033-2526 VL - 103 IS - 5 PY - 2016 ID - Placek2016 TI - Trądzik różowaty – aktualne poglądy na etiopatogenezę i leczenie AB - Trądzik różowaty jest częstą dermatozą, występującą przeważnie u kobiet i mającą istotny niekorzystny wpływ na jakość życia pacjentów. Obecnie przyjmuje się, że w jego przebiegu mogą przeważać zmiany rumieniowe lub zapalne, a w niektórych przypadkach przerostowe, niekoniecznie stanowiące kolejne etapy nasilenia choroby. Badania ostatnich lat wskazują, że podstawową rolę w rozwoju rosacea odgrywają zaburzona wrodzona odpowiedź immunologiczna i patologie w obrębie układu naczyniowego skóry. Uwzględnia się również podłoże genetyczne i rolę skórnych, ale nie tylko, patogenów (np. Helicobacter pylori, Demodex). W związku z powyższym zalecane metody terapii uwzględniają działanie zarówno przeciwzapalne, jak i ukierunkowane na pasożyty skórne. Podstawowymi preparatami w terapii miejscowej są metronidazol, kwas azelainowy, antybiotyki, leki przeciwpasożytnicze, takie jak iwermektyna, oraz leki oddziałujące wybiórczo na zmiany naczyniowe. W cięższych przypadkach za leki z wyboru uznaje się obecnie tetracykliny, alternatywnie makrolidy, a w skrajnie ciężkich postaciach izotretynoinę. W związku z bezsprzeczną, co najmniej pogarszającą chorobę rolą promieniowania ultrafioletowego (UV) zaleca się rygorystyczną ochronę przed UV, a także – co również wynika z obserwacji klinicznych – odpowiednią dietę. Wraz z postępem techniki coraz większe znaczenie w leczeniu rosacea mają różnego typu terapie świetlne. AU - Placek, Waldemar AU - Wolska, Hanna SP - 387 EP - 399 DA - 2016 DO - 10.5114/dr.2016.62891 UR - http://dx.doi.org/10.5114/dr.2016.62891 ER -