TY - JOUR JO - Pediatric Endocrinology Diabetes and Metabolism SN - 2081-237X VL - 25 IS - 2 PY - 2019 ID - Zubkiewicz-Kucharska2019 TI - Stan hiperglikemiczno-hipermolalny jako pierwsza manifestacja cukrzycy typu 2 u dziecka AB - Stan hiperglikemiczno-hiperosmolarny (HHS) może wystąpić u młodocianych pacjentów z cukrzycą typu 1 i 2 oraz u niemowląt z hiperglikemią. Charakteryzuje się wyjątkowo dużymi stężeniami glukozy, które poprzez zwiększenie diurezy osmotycznej nasilają odwodnienie. Kryteria HHS obejmują: stężenie glukozy w osoczu > 600 mg/dl, pH krwi żylnej > 7,25, stężenie wodorowęglanu sodu > 15 mmol/l, brak ketonurii lub niewielką ketonurię, osmolalność w osoczu > 320 mOsm/kgH2O, zaburzenia świadomości (agresja, utrata przytomności, drgawki). W pracy opisano przypadek 13-letniej pacjentki z ciężką otyłością (m.c. > 120 kg, BMI > 40 kg/m2), u której rozwinął się HHS (glikemia 647 mg/dl, pH 7,18, pCO2 96,5 mm Hg, BE – 5,0 mmol/l, HCO3 35,2 mmol/l, Na 167 mmol/l, osmolarność osocza 370 mOsm/kg) w przebiegu zapalenia płuc i nowo zdiagnozowanej cukrzycy typu 2 (HbA1c 15,5%, peptyd C 2,63 ng/ml). W czasie leczenia wycofano się z insulinoterapii z powodu hipoglikemii, natomiast metforminę podawano początkowo w dawce 2 g/dobę, z dalszą redukcją do 500 mg/dobę, podjęto rehabilitację ruchową oraz utrzymywano dietę z ograniczeniem podaży kalorii. Zmniejszenie masy ciała podczas 6-miesięcznej obserwacji wynosiło około 37 kg. Z powodu zaburzeń oddychania występujących w nocy dziewczynka nadal potrzebuje wsparcia oddechowego (CPAP). AU - Zubkiewicz-Kucharska, Agnieszka AU - Chrzanowska, Joanna AU - Noczyńska, Anna SP - 85 EP - 89 DA - 2019 DO - 10.5114/pedm.2019.85819 UR - http://dx.doi.org/10.5114/pedm.2019.85819 ER -