Specjalizacje, Kategorie, Działy

Najczęstsze przyczyny alergicznego kontaktowego zapalenia skóry u dzieci

Udostępnij:
Zgodnie z analizą danych z Pediatric Allergic Contact Dermatitis Registry, trzy główne alergeny kontaktowe u pacjentów w wieku poniżej 18 roku życia to wodoronadtlenek linalolu, siarczan niklu i metyloizotiazolinon.
Doktor JiaDe (Jeff) Yu dermatolog z Massachusetts General Hospital w Bostonie, otrzymał grant Dermatology Foundation Career Development Grant i utworzył rejestr w 2018 roku „w celu lepszego zrozumienia alergicznego kontaktowego zapalenia skóry u dzieci”. Rejestr jest pierwszą wieloośrodkową prospektywną bazą danych w Stanach Zjednoczonych, koncentrującą się na alergicznym kontaktowym zapaleniu skóry u dzieci. Do chwili obecnej, Pediatric Allergic Contact Dermatitis Registry obejmuje 10 akademickich ośrodków medycznych prowadzących na terenie całych Stanów Zjednoczonych testy płatkowe u dzieci.

Na potrzeby bieżącej analizy na oddziale dermatologii, Massachusetts General Hospital zebrano dane dotyczące 218 pacjentów w wieku poniżej 18 lat, którzy zostali skierowani celem oceny alergicznego kontaktowego zapalenia skóry w jednym z 10 ośrodków uczestniczących w badaniu między styczniem 2016 a czerwcem 2020. Średni wiek dzieci w momencie wykonywania testu płatkowego wynosił 10 lat, 62% stanowiły dziewczynki, 66% miało historię atopowego zapalenia skóry (AZS). Większość (75%) było rasy białej, 14% było rasy czarnej, 6% Azjatów, reszta pochodziła z innych ras. Rozmieszczenie zapalenia skóry było zróżnicowane; pięć najczęściej występujących miejsc to twarz (62%), ramiona (35%), nogi (29%), dłonie (27%) i szyja (20%). Średnia liczba alergenów testowanych plastrami na dziecko wynosiła 78. W sumie 81% dzieci miało jedną lub więcej pozytywnych reakcji płatkowych, z podobnym odsetkiem wśród tych z AZS i bez historii AZS (80% vs. , 82%, odpowiednio; P = 0,21). Pięć najczęściej występujących alergenów to wodoronadtlenek linalolu (22%), siarczanu niklu (19%), metyloizotiazolinon (17%), chlorek kobaltu (13%) i mieszanki zapachowej I (12%). Dwie najlepiej oceniane terapie to miejscowy kortykosteroid (78%) i miejscowy inhibitor kalcyneuryny (26%).

Artykuł pierwotnie ukazał się na MDedge.com.
 
 
© 2024 Termedia Sp. z o.o. All rights reserved.
Developed by Bentus.