Długoterminowe prognozy pacjentów zakażonych HCV, którzy nie otrzymują terapii opartej na interferonie.

Co mówią dane dotyczące stopnia marskości oraz zgonów pacjentów z zakażeniem HCV.

Terapia z wykorzystaniem interferonu ma zmniejszać śmiertelność związaną z chorobą wątroby u pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C. Czy jednak czynniki związane z przeżyciem oraz śmiertelnością pacjentów z zakażonych HCV nie otrzymujących takiego leczenia zostały dostatecznie przebadane?


Japończycy przebadali 1723 pacjentów z przewlekłym WZW typu C, którzy nie otrzymywali interferonu. Następnie zaś przeanalizowali dane dotyczące ich przeżycia pacjentów oraz przyczyn zgonów. Średnio okres follow-up wynosił niewiele ponad 10 lat. W tym czasie zmarło 465 chorych, przy czym połowa osób (48,4%) zmarła w związku z chorobą wątroby. Przy analizie wskaźnika FIB-4 (Fibrosis 4) okazało się, że śmiertelność w związku z chorobą wątroby wzrastała w miarę wzrostu oceny marskości (16,1% w grupie z FIB-4<1,45 vs 36,7% gdy FIB-4 wynosił między 1,45 a 3,25 oraz 58,7% przy wyższym wskaźniku FIB-4; p=0,001). Z drugiej zaś strony, śmiertelność z innych powodów malała wraz ze wzrostem (FIB-4 3,9, 63,3 oraz 41,3 %). Dalsze analizy potwierdziły, że FIB-4 powyżej 3,25 jest niezależnym czynnikiem związanym ze wzrostem śmiertelności.

Autorzy pracy sugerują więc, że pacjenci z przewlekłym zakażeniem HCV i podwyższonym FIB-4 mogą odnosić kliniczne korzyści nie tylko z monitorowania chorób związanych z wątrobą, ale także z innych badań.