Przełyk Barretta: ablacja skuteczniejsza od obserwacji

Ocenia się, że przełyk Barretta wystąpi u ok. 15% osób z chorobą refluksową przełyku. U pacjentów z przełykiem Barretta wystąpienie w obrębie nabłonka walcowatego ognisk dysplazji związane jest ze zwiększonym ryzykiem gruczolakoraka przełyku.

Phoa i wsp. przeprowadzili badanie, którego celem było określenie skuteczności ablacji błony śluzowej przełyku prądem o częstotliwości radiowej w zapobieganiu nowotworzeniu. W eksperymencie wzięło udział 136 chorych z przełykiem Barretta, u których stwierdzono występowanie zmian dysplastycznych w przełyku. Długość okresu obserwacyjnego wynosiła od 2 do 6 lat. Chorzy byli losowo przydzielani do grupy badanej i kontrolnej. Za punkt końcowy przyjęto wystąpienie wysokiego stopnia dysplazji lub nowotworu po trzech latach od kwalifikacji do badania. Oceniano również działania niepożądane, zanik dysplazji i metaplazję jelitową. Stwierdzono, że zabieg ablacji był związany z wielokrotnie mniejszą częstością postępowania nowotworzenia (1.5% względem 26.5%, p < 0.001). U 93% pacjentów poddanych ablacji stwierdzono ustąpienie dysplazji, a u 88% cofnięcie się metaplazji jelitowej. W grupie kontrolnej odsetki te wyniosły odpowiednio 28% i 0%. U co piątego pacjenta poddanego ablacji wystąpiły związane z zabiegiem działania niepożądane. U 12% chorych z grupy badanej opisano zwężenie przełyku, które ustępowało po jednym zabiegu rozszerzenia przełyku. Badanie zakończono wcześniej niż planowano, by umożliwić pacjentom wcześniej należącym do grupy kontrolnej dostęp do leczenia ablacyjnego. Autorzy stwierdzili, że ablacja błony śluzowej przełyku Barretta z dysplazją prądem o częstotliwości radiowej prowadziła do zmniejszenia ryzyka postępu nowotworzenia w okresie 3 lat.