Wpływ lokalizacji guzów neuroendokrynnych jelita cienkiego na przeżycie całkowite

Najczęstszym nowotworem jelita cienkiego jest rakowiak lub inaczej guz neuroendoktrynny jelita cienkiego (NESIT – neuroendocrine small intestine tumor). Pomimo wzrostu częstości występowania guzów jelita cienkiego ich liczba w badaniach klinicznych jest wciąż niewielka. Prezentowane badanie ma za zadanie przedstawić odsetki przeżyć w nowotworach dwunastnicy, jelita czczego i krętego przy pomocy wyników bazy danych SEER.

W badaniu przeanalizowano retrospektywnie zachorowania na guzy jelita grubego pomiędzy rokiem 1991 a 2010. Łącznie włączono do analizy 7133 chorych. Guzy neuroendokrynne jelita cienkiego dotyczyły głównie rasy kaukaskiej – 74,6%. Guzy lokalizowały się przede wszystkim w jelicie krętym (59,7%), a następnie w dwunastnicy (32,1%) i jelicie czczym (8,2%). Guzy dwunastnicy rzadziej leczono chirurgicznie w porównaniu do guzów pozostałych lokalizacji (63,8% w porównaniu do 92,5% i 93,9%, p<0,001). Równocześnie guzy tej lokalizacji rzadziej dawały przerzuty odległe (6,8% w porównaniu do 25,8% i 28,4%, p<0,001). Chorzy z guzem w jelicie krętym zaawansowanym miejscowo i z przerzutami odległymi charakteryzowali się najdłuższym przeżyciem w porównaniu do guzów pozostałych dwóch lokalizacji w tym samym stopniu zaawansowania klinicznego. Jednakże to chorzy z guzem zlokalizowanym w dwunastnicy wykazywali najwyższe 5-letnie przeżycie całkowite (OS – overall survival) – 91,6% w porównaniu do 87,0% dla guzów jelita krętego i 82,7% dla guzów jelita czczego. Ryzyko śmierci z powodu nowotworu nie wykazywało istotnych statystycznie różnic w zależności od lokalizacji.
Podsumowując – analiza danych bazy SEER pozwoliła stwierdzić, że lokalizacja guzów neuroendokrynnych jelita cienkiego ma wpływ na przeżycie 5-letnie oraz stopień zaawansowania klinicznego nowotworu.