Ocena efektywności śródotrzewnowej chemioterapii w terapii raka jajnika
Autor: Andrzej Kordas
Data: 16.09.2015
Źródło: Use and Effectiveness of Intraperitoneal Chemotherapy for Treatment of Ovarian Cancer; Alexi A. Wright, Angel Cronin, Dana E. Milne, Michael A. Bookman, Robert A. Burger, David E. Cohn, Mihaela C. Cristea, Jennifer J. Griggs, Nancy L. Keating, Charles
Przeprowadzone uprzednio badania randomizowane wykazały, iż stosowanie chemioterapii śródotrzewnowej w połączeniu z dożylną w leczeniu raka jajnika wiąże się z istotnie dłuższym przeżyciem, w porównaniu z zastosowaniem wyłącznie chemioterapii dożylnej. Niestety, terapia łączona miała się przy tym wiązać ze znamiennie częstszym występowaniem działań niepożądanych.
Alexi Wright i wsp. zaprojektowali badanie mające na celu ocenę efektywności łącznego stosowania chemioterapii śródotrzewnoej oraz dożylnej w codziennej praktyce klinicznej. Wyniki badania opublikowano na łamach Journal of Clinical Oncology.
Badaniem objęto 823 kobiety z rakiem jajnika w III stadium zaawansowania po optymalnej cytoredukcji. W analizowanym przedziale czasowym (2003 – 2012) częstość stosowania terapii łączonej w leczeniu raka jajnika istotnie wzrastała (2003 r. – 0%, 2006 r. – 33%, 2008 r. – 50%). Pomiędzy 2006 r. a 2012 r. chemioterapię dożylną w połączeniu z chemioterapią śródotrzewnową zastosowano, w zależności od ośrodka , u 4% - 67% pacjentek (P < 0.001). Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała, iż łączne zastosowanie obu powyższych metod leczenia wiązało się z istotnie wyższym odsetkiem przeżycia, w porównaniu ze stosowaniem wyłączenie chemioterapii dożylnej ( przeżycie 3-letnie: 81% v 71%; HR, 0.68; 95% CI, 0.47 - 0.99).
Stosowanie chemioterapii dożylnej w połączeniu z chemioterapią śródotrzewnową wiązało się jednakże z wyższym ryzykiem konieczności modyfikacji leczenia lub też przerwania terapii z powodu nasilonych działań niepożądanych (20.4% v 10.0%; aOR, 2.83; 95% CI, 1.47 - 5.47).
Reasumując, mimo obserwowanego w ostatnich latach istotnego wzrostu częstości stosowania chemioterapii dożylnej w połączeniu z chemioterapią śródotrzewnową, nadal odsetek ten jest zbyt niski w stosunku do ogółu pacjentek kwalifikujących się do takiego leczenia.
Badaniem objęto 823 kobiety z rakiem jajnika w III stadium zaawansowania po optymalnej cytoredukcji. W analizowanym przedziale czasowym (2003 – 2012) częstość stosowania terapii łączonej w leczeniu raka jajnika istotnie wzrastała (2003 r. – 0%, 2006 r. – 33%, 2008 r. – 50%). Pomiędzy 2006 r. a 2012 r. chemioterapię dożylną w połączeniu z chemioterapią śródotrzewnową zastosowano, w zależności od ośrodka , u 4% - 67% pacjentek (P < 0.001). Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała, iż łączne zastosowanie obu powyższych metod leczenia wiązało się z istotnie wyższym odsetkiem przeżycia, w porównaniu ze stosowaniem wyłączenie chemioterapii dożylnej ( przeżycie 3-letnie: 81% v 71%; HR, 0.68; 95% CI, 0.47 - 0.99).
Stosowanie chemioterapii dożylnej w połączeniu z chemioterapią śródotrzewnową wiązało się jednakże z wyższym ryzykiem konieczności modyfikacji leczenia lub też przerwania terapii z powodu nasilonych działań niepożądanych (20.4% v 10.0%; aOR, 2.83; 95% CI, 1.47 - 5.47).
Reasumując, mimo obserwowanego w ostatnich latach istotnego wzrostu częstości stosowania chemioterapii dożylnej w połączeniu z chemioterapią śródotrzewnową, nadal odsetek ten jest zbyt niski w stosunku do ogółu pacjentek kwalifikujących się do takiego leczenia.
