123RF
Odkrycia genetyczne mogą przyczynić się do postępów w leczeniu białaczki
Autor: Monika Stelmach
Data: 19.04.2021
Źródło: Komisja Europejska/CORDIS
Austriaccy naukowcy zidentyfikowali białko kodowane przez gen MSI2, które może pomóc w opracowaniu nowych metod leczenia ostrej białaczki szpikowej (ang. acute myeloid leukaemia, AML). Wyniki przeprowadzonych przez nich badań opublikowano w czasopiśmie „Leukemia”.
Nowe odkrycie dokonane przez naukowców z Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej w Wiedniu może pomóc w leczeniu AML. Przy wsparciu finansowanych ze środków UE projektów ONCOMECHAML i ARCH zespół badawczy zidentyfikował białko kodowane przez gen MSI2, który mógłby posłużyć za cel terapeutyczny w ramach nowych metod leczenia AML. Wyniki przeprowadzonych przez nich badań opublikowano w czasopiśmie „Leukemia”.
Uwarunkowania genetyczne białączki
AML, najczęściej występująca postać nowotworu krwi, jest agresywnym typem raka leukocytów zwanych komórkami mieloidalnymi, które zwykle odpowiedzialne są za zwalczanie zakażeń bakteryjnych i obronę organizmu przed pasożytami. Pomimo postępu w dziedzinie medycyny, w ponad 80 proc. przypadków AML doprowadza do śmierci w przeciągu 5 lat. Potwierdza to potrzebę lepszego zrozumienia tej choroby, co mogłoby przyczynić się do poprawy skuteczności jej leczenia.
U około 10–15 proc. chorych na AML występują mutacje w genie CEBPA kodującym czynnik transkrypcyjny/białka alfa wiążącego się z sekwencją CCAAT (ang. CCAAT enhancer binding protein alpha, C/EBPα). Wynikiem najczęstszego typu mutacji CEBPA jest ekspresja N-końcowo skróconego wariantu C/EBPα, zwanego p30. Choć naukowcy wiedzą, że C/EBPα p30 wchodzi w interakcje z mechanizmami epigenetycznymi, to jednak nie do końca rozumieją, w jaki sposób zmiany indukowane przez p30 mogą powodować białaczkę.
Zespół badawczy postawił hipotezę, według której krytyczne geny efektorowe u chorych na AML z mutacją w genie CEBPA zależą od rozregulowania epigenomu przez p30. Aby potwierdzić swoją teorię, autorzy odwzorowali elementy regulacyjne związane z p30 w modelu mieloidalnych komórek progenitorowych dla AML wywołanego p30. Następnie za pomocą sekwencjonowania RNA dokonano pomiarów wszelkich zależnych od p30 zmian w ekspresji genów.
Znaczenie genu MSI2
– W ramach analizy integracyjnej udało nam się określić elementy regulacyjne zależne od p30 – powiedziała główna autorka badania Elizabeth Heyes z Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej, będącego koordynatorem projektu ONCOMECHAML i partnerem projektu ARCH.
„Ekspresję 33 genów kontrolowała bezpośrednio onkoproteina C / EBPα p30. W ramach funkcjonalnego badania przesiewowego CRISPR / Cas9 jako kluczowego efektora p30 zidentyfikowano białko wiążące RNA MUSASHI-2 (MSI2). U pacjentów chorych na AML z mutacjami CEBPA wykazywano wysoki poziom MSI2, niezbędnego do przeżycia mysich i ludzkich komórek AML, którego wymagały mutacje CEBPA” – czytamy dalej w artykule zamieszczonym na stronie internetowej „World Today News”.
– Usunięcie genu MSI2 w mysich komórkach AML spowodowanego p30 i ludzkiej linii komórkowej AML KO-52 z mutacją CEBPA poskutkowało zatrzymaniem proliferacji i końcowym różnicowaniem mieloidalnym oraz opóźnieniem wystąpienia białaczki in vivo – stwierdzili autorzy badania. Dzięki wykonanej przez nich pracy członkom zespołu udało się stworzyć kompleksowy zestaw danych dotyczących zależnego od p30 wpływu na regulację epigenetyczną i ekspresję genów. Ponadto zidentyfikowali oni gen MSI2 jako efektor onkoproteiny C/EBPα p30, a w konsekwencji możliwy nowy cel na potrzeby leczenia pacjentów chorych na AML z mutacją CEBPA.
Zaplanowany na 4,5 roku projekt ARCH (AGE-RELATED CHANGES IN HEMATOPOIESIS) zakończy się w listopadzie 2023 roku.
Uwarunkowania genetyczne białączki
AML, najczęściej występująca postać nowotworu krwi, jest agresywnym typem raka leukocytów zwanych komórkami mieloidalnymi, które zwykle odpowiedzialne są za zwalczanie zakażeń bakteryjnych i obronę organizmu przed pasożytami. Pomimo postępu w dziedzinie medycyny, w ponad 80 proc. przypadków AML doprowadza do śmierci w przeciągu 5 lat. Potwierdza to potrzebę lepszego zrozumienia tej choroby, co mogłoby przyczynić się do poprawy skuteczności jej leczenia.
U około 10–15 proc. chorych na AML występują mutacje w genie CEBPA kodującym czynnik transkrypcyjny/białka alfa wiążącego się z sekwencją CCAAT (ang. CCAAT enhancer binding protein alpha, C/EBPα). Wynikiem najczęstszego typu mutacji CEBPA jest ekspresja N-końcowo skróconego wariantu C/EBPα, zwanego p30. Choć naukowcy wiedzą, że C/EBPα p30 wchodzi w interakcje z mechanizmami epigenetycznymi, to jednak nie do końca rozumieją, w jaki sposób zmiany indukowane przez p30 mogą powodować białaczkę.
Zespół badawczy postawił hipotezę, według której krytyczne geny efektorowe u chorych na AML z mutacją w genie CEBPA zależą od rozregulowania epigenomu przez p30. Aby potwierdzić swoją teorię, autorzy odwzorowali elementy regulacyjne związane z p30 w modelu mieloidalnych komórek progenitorowych dla AML wywołanego p30. Następnie za pomocą sekwencjonowania RNA dokonano pomiarów wszelkich zależnych od p30 zmian w ekspresji genów.
Znaczenie genu MSI2
– W ramach analizy integracyjnej udało nam się określić elementy regulacyjne zależne od p30 – powiedziała główna autorka badania Elizabeth Heyes z Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej, będącego koordynatorem projektu ONCOMECHAML i partnerem projektu ARCH.
„Ekspresję 33 genów kontrolowała bezpośrednio onkoproteina C / EBPα p30. W ramach funkcjonalnego badania przesiewowego CRISPR / Cas9 jako kluczowego efektora p30 zidentyfikowano białko wiążące RNA MUSASHI-2 (MSI2). U pacjentów chorych na AML z mutacjami CEBPA wykazywano wysoki poziom MSI2, niezbędnego do przeżycia mysich i ludzkich komórek AML, którego wymagały mutacje CEBPA” – czytamy dalej w artykule zamieszczonym na stronie internetowej „World Today News”.
– Usunięcie genu MSI2 w mysich komórkach AML spowodowanego p30 i ludzkiej linii komórkowej AML KO-52 z mutacją CEBPA poskutkowało zatrzymaniem proliferacji i końcowym różnicowaniem mieloidalnym oraz opóźnieniem wystąpienia białaczki in vivo – stwierdzili autorzy badania. Dzięki wykonanej przez nich pracy członkom zespołu udało się stworzyć kompleksowy zestaw danych dotyczących zależnego od p30 wpływu na regulację epigenetyczną i ekspresję genów. Ponadto zidentyfikowali oni gen MSI2 jako efektor onkoproteiny C/EBPα p30, a w konsekwencji możliwy nowy cel na potrzeby leczenia pacjentów chorych na AML z mutacją CEBPA.
Zaplanowany na 4,5 roku projekt ARCH (AGE-RELATED CHANGES IN HEMATOPOIESIS) zakończy się w listopadzie 2023 roku.