Choroba zwyrodnieniowa stawów wymaga od lekarza myślenia
Autor: Aleksandra Lang
Data: 24.05.2016
Źródło: MK/AL
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Choroba zwyrodnieniowa nie stanowi składowej procesu starzenia się. Należy leczyć całego pacjenta, pamiętając o tym, ze ból niszczy najbardziej. Rekomendacje dotyczące leczenia są zbieżne i nie zawierają przełomowych danych na temat nowych leków, ale ważne jest to, aby nie stosować metod nieudokumentowanych, choć są reklamowane – mówił prof. Eugeniusz Kucharz ze Śląskiego Uniwersytetu Medycznego podczas konferencji Trendy w Reumatologii 2016.
Zmiany w chorobie zwyrodnieniowej rozszerzają się na cały staw, samo zapalenie ma charakter miejscowy, ale upośledzenie funkcji jest ogólnoustrojowe. Następują zmiany w chondrocytach i degradacja substancji pozakomórkowej chrząstki. To dotyczy wszystkich składowych stawu, przede wszystkim chrząstki i kości.
- Choroba zwyrodnieniowa stawów stanowi wielkie wyzwanie dla medycyny. Wynika to z jej rozpowszechniania, przewlekłości i braku skutecznych metod terapeutycznych – mówił prof. Kucharz.
Chorobie sprzyja otyłość, niedobór witamin K i D. Proces zwyrodnieniowy hamuje spożywanie mleka, kwasy ω-3 wielonienasycone zmniejszają rozwój ChZS. Czynnikami ryzyka są także płeć żeńska, obciążająca praca zawodowa, wyczynowe uprawienie sportu, siedzący tryb życia, osłabienie siły mięśni okołostawowych, duża gęstość mineralna kości.
Obecnie skuteczne leczenie choroby nie jest znane, ale można pomóc chorym głównie zmniejszając ból i poprawiając jakość życia. Leczenie powinno polegać na łączeniu metod farmakologicznych i niefarmakologicznych. Dostępne rekomendacje są zbieżne, ale nie zwalniają lekarza z myślenia.
Leczenie farmakologiczne polega na stosowaniu Paracetamolu, miejscowo do stosowania jest kapsacaina oraz NLPZ. Leki mają znosić objawy. Jedna z metod nifarmakologi8cznych są wkładki do butów amortyzujące wstrząsy, co zmniejsza ból. Powinna być także zalecona fizjoterapia. Czasem pomocne mogą być opioidy, glikokortykosteroidy są nadużywane, choć ostrożnie dostawowo można je podawać. W uzasadnionych przypadkach mogą pomóc siarczan chondroityny, glukozoamina. NLPZ układowo, najczęściej doustnie są stosowane, jeśli I krok nie dał rezultatów. Można także rozważyć wolno działające leki objawowe.
- Choroba zwyrodnieniowa stawów stanowi wielkie wyzwanie dla medycyny. Wynika to z jej rozpowszechniania, przewlekłości i braku skutecznych metod terapeutycznych – mówił prof. Kucharz.
Chorobie sprzyja otyłość, niedobór witamin K i D. Proces zwyrodnieniowy hamuje spożywanie mleka, kwasy ω-3 wielonienasycone zmniejszają rozwój ChZS. Czynnikami ryzyka są także płeć żeńska, obciążająca praca zawodowa, wyczynowe uprawienie sportu, siedzący tryb życia, osłabienie siły mięśni okołostawowych, duża gęstość mineralna kości.
Obecnie skuteczne leczenie choroby nie jest znane, ale można pomóc chorym głównie zmniejszając ból i poprawiając jakość życia. Leczenie powinno polegać na łączeniu metod farmakologicznych i niefarmakologicznych. Dostępne rekomendacje są zbieżne, ale nie zwalniają lekarza z myślenia.
Leczenie farmakologiczne polega na stosowaniu Paracetamolu, miejscowo do stosowania jest kapsacaina oraz NLPZ. Leki mają znosić objawy. Jedna z metod nifarmakologi8cznych są wkładki do butów amortyzujące wstrząsy, co zmniejsza ból. Powinna być także zalecona fizjoterapia. Czasem pomocne mogą być opioidy, glikokortykosteroidy są nadużywane, choć ostrożnie dostawowo można je podawać. W uzasadnionych przypadkach mogą pomóc siarczan chondroityny, glukozoamina. NLPZ układowo, najczęściej doustnie są stosowane, jeśli I krok nie dał rezultatów. Można także rozważyć wolno działające leki objawowe.
