Czy na podstawie obecności markerów miażdżycy można wnioskować o progresji gonartrozy?

Theun A. Hoeven i wsp. zaprojektowali badanie mające ocenić, czy występuje korelacja pomiędzy obecnością markerów miażdżycy a ryzykiem progresji choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych. Wyniki badania opublikowano na łamach Rheumatology.

Do markerów miażdżycy ocenianych przez badaczy należały: zwapnienia w obrębie tętnic wieńcowych oraz stężenia w surowicy CD40L, czynników adhezyjnych śródbłonka naczyniowego (VCAM-1) oraz czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF). Informacje na temat występowania zwapnień w obrębie tętnic wieńcowych dostępne były dla 1669 uczestników badania, natomiast stężenia powyższych markerów miażdżycy w surowicy oznaczono u 975 pacjentów. Do oceny zaawansowania zmian radiologicznych w chorobie zwyrodnieniowej stawów kolanowych posłużono się skalą Kellgrena – Lawrence’a. Zaawansowanie zmian zwyrodnieniowych oceniano w momencie rozpoczęcia badania oraz w trakcie następczej obserwacji (średni czas obserwacji 4.5 roku).

Średni wiek pacjentów objętych badaniem wyniósł 73.1 lata. U 18% spośród ogółu pacjentów potwierdzono radiologiczne cechy choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych (11% mężczyzn oraz 23% kobiet). Przeprowadzona analiza statystyczna nie wykazała, aby obecność zwapnień w obrębie naczyń wieńcowych oraz stężenie VEGF korelowały z występowaniem choroby zwyrodnieniowej stawów. Natomiast wśród kobiet stężenie CD40L - aOR 1.3 (1.1, 1.6) oraz VCAM-1 – aOR 1.3 (1.1, 1.6) korelowały dodatnio z występowaniem choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych.

Reasumując, nie wykazano aby obecność zwapnień w obrębie naczyń wieńcowych oraz stężenie w surowicy VEGF korelowały z rozwojem gonartrozy. W przypadku kobiet potwierdzono natomiast zależność pomiędzy wyższymi stężeniami VCAM-1 oraz CD40L a występowaniem choroby zwyrodnieniowej stawów.