Obiecująca terapia celowana twardziny układowej
Redaktor: Milena Motyl
| Tagi: | twardzina układowa, choroby autoimmunologiczne, badania, naukowcy, badania kliniczne, choroba zwłóknieniowa, skóra, płuca |
Wieloośrodkowy zespół z Niemiec i Chin pracuje nad nową terapią dla pacjentów zmagających się z twardziną układową. Choroba uznawana jest za jedną z najcięższych schorzeń autoimmunologicznych, jest w niej jeszcze dużo do odkrycia i wiele do poprawy w zakresie leczenia. Optymizmem napawają jednak wieści z najnowszego wydania „Annals of Rheumatic Diseases”.
Krótkotrwałe reakcje fibrogeniczne mogą mieć cechy adaptacyjne, jednak postępujące włóknienie z nadmiernym bliznowaceniem miąższu i dysfunkcją komórkową często prowadzi do niewydolności narządów. Dramatyczną w przebiegu chorobą o takim mechanizmie jest twardzina układowa, której zakres obejmuje skórę, płuca, serce i różne inne narządy.
Międzynarodowy zespół na tropie nowej terapii
Główną cechą charakterystyczną twardziny i innych chorób zwłóknieniowych jest nieprawidłowa aktywacja fibroblastów. Poszczególni członkowie rodziny cytokin interleukiny 1 są zaangażowani w procesy istotne dla patogenezy tej choroby, takie jak aktywacja komórek śródbłonka i fibroblastów. Dotychczas wykazano, że tzw. białko pomocnicze receptora IL-1 (IL1RAP) jest niezbędnym koreceptorem dla receptora IL-1, receptora IL-33 i IL-36 oraz jest wymagane do aktywacji dalszych kaskad. Zgłębienie tej ścieżki patogenezy pozwoliłoby na opracowanie skutecznych strategii leczenia – za ciosem poszedł wieloośrodkowy zespół z Niemiec i Chin.
Przeciwciało CAN10 anty-IL1RAP hamuje procesy zapalne i zwłóknieniowe
Skuteczność terapeutyczną przeciwciała anty-IL1RAP (CAN10 anty-IL1RAP) określono w trzech uzupełniających się modelach mysich: twardzinowo-skórnej postaci przewlekłej choroby przeszczep przeciw gospodarzowi (cGvHD), modelu zwłóknienia skóry indukowanego bleomycyną i zwłóknienia indukowanego topoizomerazą I. Skóra twardzinowa we wszystkich tych grupach wykazywała zwiększoną ekspresję IL1RAP i pochodnych cząsteczek sygnałowych na poziomie mRNA oraz białka w porównaniu ze skórą normalną. Leczenie przeciwciałem anty-IL1RAP zmniejszyło zwłóknienie skóry i płuc w przypadku zwłóknienia wywołanego cGvHD, bleomycyną i topoizomerazą. Co ważne, analizy sekwencji RNA ujawniły wpływ hamowania IL1RAP na wiele procesów związanych ze stanem zapalnym i zwłóknieniem, które również ulegają deregulacji w ludzkiej skórze. Przeciwciało CAN10 anty-IL1RAP weszło niedawno do pierwszej fazy badań klinicznych, dlatego z pewnością należy śledzić doniesienia związane z tą ścieżką sygnałową.
