Współistnienie choroby Takayasu i colitis ulcerosa
Autor: Andrzej Kordas
Data: 01.09.2015
Źródło: Terao C, Matsumura T, Yoshifuji H, Kirino Y et al. Brief Report: Takayasu Arteritis and Ulcerative Colitis: High Rate of Co-Occurrence and Genetic Overlap. Arthritis Rheumatol. 2015 May;67(8):2226-32. doi: 10.1002/art.39157.
Choroba Takayasu jest rzadkim zapaleniem dużych naczyń. Jak wskazują najnowsze wyniki badań predyspozycja genetyczna, w przypadku tego schorzenia, związana jest z występowaniem alleli IL12B oraz HLA-B*52:01. Jak się okazuje ich występowanie jest również częste we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego (wzjg).
Wyniki badań japońskich naukowców potwierdzają częstsze niż w populacji ogólnej, występowanie wzjg u chorych na chorobę Takayasu. W populacji 470 chorych z ustalonym rozpoznaniem choroby Takayasu, wzjg obserwowano u 6,4% (n=30).
Na uwagę zasługuje duża populacja chorych z zapaleniem naczyń, którą udało się zgromadzić dzięki współpracy kilkunastu ośrodków. Jak wykazano u osób, u których współistnieją obie choroby, choroba Takayasu pojawia sie w młodszym wieku, niż u osób bez wzjg. Nie zaobserwowano by pacjenci z chorobą Takayasu i wzjg mieli cięższy przebieg zapalenia naczyń uwzględniając incydenty sercowo-naczyniowe, czy częstość i ciężkość niedomykalności aortalnej. Odnotowano jednak, że chorzy na chorobę Takayasu z towarzyszącym zapaleniem jelita częściej leczeni byli lekami biologicznymi. Z uwagi na fakt, iż nie poddano weryfikacji na ile leczenie biologiczne podyktowane było koniecznością leczenia choroby jelita, trudno jednoznacznie ocenić różnice w przebiegu klinicznym zapalenia naczyń, między pacjentami tylko z chorobą Takayasu, a badanymi ze współistnieniem dwóch schorzeń. U 426 spośród 470 badanych wykonano badania genetyczne. U ponad 92% chorych z zapaleniem naczyń współistniejącym z zapaleniem jelita grubego stwierdzono występowanie antygenu HLA-B*52:01.
Patomechanizm współistnienia obu schorzeń nie jest poznany, jedną z przyczyn mogą być zaburzenia immunologiczne prowadzące do syntezy przeciwciał krzyżowo reagujących z tkankami aorty i błony śluzowej jelita.
Na uwagę zasługuje duża populacja chorych z zapaleniem naczyń, którą udało się zgromadzić dzięki współpracy kilkunastu ośrodków. Jak wykazano u osób, u których współistnieją obie choroby, choroba Takayasu pojawia sie w młodszym wieku, niż u osób bez wzjg. Nie zaobserwowano by pacjenci z chorobą Takayasu i wzjg mieli cięższy przebieg zapalenia naczyń uwzględniając incydenty sercowo-naczyniowe, czy częstość i ciężkość niedomykalności aortalnej. Odnotowano jednak, że chorzy na chorobę Takayasu z towarzyszącym zapaleniem jelita częściej leczeni byli lekami biologicznymi. Z uwagi na fakt, iż nie poddano weryfikacji na ile leczenie biologiczne podyktowane było koniecznością leczenia choroby jelita, trudno jednoznacznie ocenić różnice w przebiegu klinicznym zapalenia naczyń, między pacjentami tylko z chorobą Takayasu, a badanymi ze współistnieniem dwóch schorzeń. U 426 spośród 470 badanych wykonano badania genetyczne. U ponad 92% chorych z zapaleniem naczyń współistniejącym z zapaleniem jelita grubego stwierdzono występowanie antygenu HLA-B*52:01.
Patomechanizm współistnienia obu schorzeń nie jest poznany, jedną z przyczyn mogą być zaburzenia immunologiczne prowadzące do syntezy przeciwciał krzyżowo reagujących z tkankami aorty i błony śluzowej jelita.
