Atopowe zapalenie skóry – nowoczesne metody leczenia

Atopowe zapalenie skóry jest schorzeniem rozpoznawanym coraz częściej i dotyczy obecnie 10–12 proc. całej populacji Europy. Złożony i niejasny etiopatomechanizm choroby, jej przewlekły i nawrotowy przebieg oraz zróżnicowany obraz kliniczny powodują, że leczenie atopowego zapalenia skóry jest trudne i wymaga dużego doświadczenia w zakresie dermatologii i alergologii.






Schorzenia, które są obecnie zaliczane do chorób alergicznych, opisywane były w literaturze już od wieków, jednakże dopiero w połowie ubiegłego stulecia alergia atopowa uznana została za proces chorobowy, a koncepcję jej podłoża immunologicznego wprowadzono niedawno, bo w XX w. Pojęcie atopii używane często w odniesieniu do chorób alergicznych wywodzi się z języka greckiego, w którym atopos oznacza dziwny i wprowadzone zostało przez Cocka i Cooke'a w 1923 r. dla określenia takich schorzeń, jak astma, alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa i atopowe zapalenie skóry (AZS) [1]. We wspomnianych jednostkach chorobowych zaobserwowali oni rodzinną predyspozycję, wskazującą na możliwość ich uwarunkowania genetycznego. Tak więc atopią nazwano rodzinnie występującą skłonność do rozwoju reakcji alergicznych typu natychmiastowego w odpowiedzi na alergeny środowiskowe, wnikające do organizmu ludzkiego przez błonę śluzową dróg oddechowych czy przewodu pokarmowego. Prowadzone współcześnie badania epidemiologiczne wskazują na wręcz alarmujący wzrost częstości występowania chorób alergicznych w Europie [2]. Dotyczy to praktycznie wszystkich chorób atopowych, w tym AZS, które m.in. z tego powodu uznane zostało za jeden z głównych problemów zdrowotnych w społeczeństwie Europy [2].
Pomimo niezaprzeczalnie dużego postępu, jaki dokonał się w dziedzinie alergologii i immunologii klinicznej, etiologia i patomechanizm AZS pozostają niejasne. Podstawowymi czynnikami decydującymi o rozwoju objawów klinicznych tego schorzenia są genetycznie uwarunkowane zaburzenia mechanizmów regulacyjnych, prowadzących do nadprodukcji przeciwciał klasy IgE. Przeciwciała te skierowane są m.in. przeciwko powietrznopochodnym (rzadziej pokarmowym) alergenom środowiskowym, a w przypadku AZS u 80 proc. pacjentów stwierdza się ich podwyższone poziomy w surowicy krwi. W etiopatogenezie AZS zaangażowane są jednak zarówno czynniki genetyczne, jak i szereg niegenetycznych czynników modulujących, które wspólnie warunkują rozwój klinicznego obrazu schorzenia. Wiele...


Pełna treść artykułu...