Najnowsze poglądy na terapię choroby Parkinsona

Choroba Parkinsona jest nadal schorzeniem nieuleczalnym, ponieważ jak dotąd nie udało się poznać jej przyczyny. Dwa czynniki – genetyczny i środowiskowy – mają zasadnicze znaczenie w etiologii choroby Parkinsona. Rodzinne postacie choroby Parkinsona, stanowiące niewielki odsetek osób z tym schorzeniem, są związane z typem dziedziczenia autosomalnie dominującym lub recesywnym. Poznano wiele mutacji genów kodujących białka. Ustalenia te nie mają jednak jeszcze istotnego przełożenia na postępowanie terapeutyczne. Znalezienie czynnika środowiskowego (endo- lub egzotoksyny) i poznanie wzajemnego oddziaływania środowisko-genotyp być może pozwoliłoby zapobiegać rozwojowi tej choroby.


Celem postępowania terapeutycznego w chorobie Parkinsona jest więc jedynie łagodzenie objawów chorobowych oraz działań niepożądanych stosowanej farmakoterapii. Można to osiągnąć poprzez odpowiednie działania edukacyjne, właściwe leczenie farmakologiczne, rehabilitacyjne oraz operacyjne.
Diagnozę choroby Parkinsona stawia się na podstawie objawów klinicznych, stosując opracowane odpowiednie kryteria. Aktualnie uważa się, że wykonywanie testu z lewodopą nie jest wskazane. Nawet najbardziej zaawansowane badania neuroobrazujące [w tym tomografia emisyjna pojedynczego fotonu (SPECT) lub pozytronowa emisyjna tomografia komputerowa (PET)], ani badania biochemiczne nie zastąpią obowiązku postawienia przez lekarza diagnozy klinicznej.
Postawienie rozpoznania to niezmiernie ważny element postępowania terapeutycznego – chory powinien mieć diagnozę potwierdzoną przez specjalistę i powinien być odpowiednio poinformowany o istocie choroby, rokowaniach oraz możliwych sposobach leczenia. Pacjenci podkreślają, że są to szczególnie istotne, przełomowe chwile w ich życiu.
Obecnie w terapii choroby Parkinsona stosowanych jest wiele leków. Często powstają wątpliwości kliniczne: Kiedy rozpocząć leczenie farmakologiczne? Jaki lek zastosować jako pierwszy? W jaki sposób kojarzyć leki? Kiedy rozważyć zabieg operacyjny u pacjenta pozostającego pod naszą opieką?
Każda taka decyzja powinna być rozpatrzona przez neurologa indywidualnie dla chorego, z uwzględnieniem jego wieku, stopnia zaawansowania choroby, objawów klinicznych, zawodu, sytuacji rodzinnej, dotychczasowego sposobu leczenia, a nawet możliwości finansowych (koszty leków!).
Największym przełomem w leczeniu choroby Parkinsona było wprowadzenie preparatów...


Pełna treść artykułu...