Niewydolność serca - współczesne zasady rozpoznawania

Niewydolność serca (ns) oznacza stan, w którym uszkodzone serce nie jest zdolne do utrzymania przepływu krwi odpowiedniego do zapotrzebowania metabolicznego tkanek.
Przewlekła ns, określana również mianem zastoinowej, często przebiegająca z nagłymi zaostrzeniami, stanowi najczęstszą przyczynę ns. Ostra ns oznacza najczęściej obrzęk płuc, objawiający się nagłą kardiogenną dusznością z towarzyszącym zastojem w krążeniu płucnym lub wstrząs kardiogenny, charakteryzujący się gwałtowną hipotonią, skąpomoczem i hipoperfuzją obwodową.








Zaburzenie funkcji skurczowej serca (upośledzenie kurczliwości) stanowi w tradycyjnym rozumowaniu główną przyczynę łańcucha zjawisk patofizjologicznych w ns. Jednakże istnieją sytuacje, gdy podmiotowe i przedmiotowe objawy ns występują przy zachowanej czynności skurczowej lewej komory (prawidłowa frakcja wyrzutowa, prawidłowa objętość końcoworozkurczowa) w spoczynku. Podejrzewa się wówczas ns rozkurczową i określa się ją jako zwiększenie oporu napełniania jednej lub obu komór serca przy zachowanej kurczliwości komór. Jak wynika z wielu badań, ok. 30–40 proc. pacjentów z objawami klinicznymi ns prezentuje prawidłową czynność skurczową przy zaburzonej czynności rozkurczowej komór. Dominująca dysfunkcja rozkurczowa występuje częściej u osób w podeszłym wieku, z nadciśnieniem tętniczym i przerostem mięśnia lewej komory. U większości chorych na ns stwierdza się oba rodzaje dysfunkcji lewej komory: skurczową i rozkurczową.
Określenia niewydolność prawokomorowa i niewydolność lewokomorowa odnoszą się do zespołów, w których dominują objawy zastoju w żyłach krążenia dużego lub płucnego i nie zawsze wskazują bardziej uszkodzoną komorę.

Częstość występowania objawowej ns w europejskiej populacji ogólnej szacowana jest na 0,4–2 proc. Zachorowalność na ns wzrasta z wiekiem, a średni wiek populacji chorych wynosi ok. 74 lata. Starzenie się populacji, a także postępy w leczeniu choroby wieńcowej, nadciśnienia tętniczego, wad serca paradoksalnie przyczyniają się do wzrostu częstości występowania ns.
Rokowanie w ns jest zawsze niekorzystne, jeśli niemożliwe jest leczenie przyczynowe. Połowa chorych z ns umiera w ciągu 4 lat, a spośród pacjentów z ciężką ns ponad 50 proc. umiera w ciągu roku.
Przeprowadzone niedawno...


Pełna treść artykułu...