Ocena skuteczności metabolicznego leczenia cukrzycy

Pod mianem wyrównania cukrzycy rozumieć należy stopień zbliżenia badanych wskaźników leczniczej kontroli procesów metabolicznych do wartości fizjologicznych, przy jednoczesnej nieobecności niepożądanego działania leków lub metod leczenia (np. hipoglikemii polekowej). Przy skutecznym leczeniu stopień ten powinien być bardzo wysoki.








Fizjologiczne i kliniczne
wyrównanie cukrzycy


Stałe utrzymywanie podstawowej i reaktywnej glikemii w fizjologicznym zakresie pozostaje w ścisłej współzależności z normalizacją innych zaburzeń metabolizmu u chorego na cukrzycę. Idealnym celem leczenia byłoby więc uzyskanie normoglikemii. Nawet najstaranniejsze stosowanie dostępnych obecnie metod leczenia nie umożliwia jednak w większości przypadków uzyskania i utrzymania przez dłuższy czas pełnej fizjologicznej normoglikemii i aglukozurii. Z tego względu za cel wyznacza się stan prawie normoglikemii. Jak wykazują wieloośrodkowe, randomizowane, wieloletnie badania [np. Diabetes Control and Complications Trial, (DCCT) w USA, United Kingdom Prospective Diabetes Study (UKPDS), Anglia i inne podobne – Reinchard i wsp., Okhuba i wsp.] wystarcza to do znacznej redukcji zapadalności na główne zespoły mikroangiopatii i neuropatii oraz – w mniejszym jednak zakresie – na miażdżycę i jej powikłania. Pojęcia leczniczego wyrównania cukrzycy w fizjologicznym i klinicznym znaczeniu nie są równoważne. Istnieje między nimi strefa zaburzeń metabolicznych, utajonych pod względem klinicznym, ale – jak się później okazuje – istotnych dla powstania późnych objawów tej choroby. Znaczna wielkość tej strefy jest zapewne dodatkową przyczyną szkodliwej niechęci do standaryzacji wyników leczenia cukrzycy.


Ukierunkowana prewencyjnie
ocena jakości
leczenia cukrzycy


Do ilościowej oceny wyników leczenia służą 2 grupy wskaźników, a mianowicie wskaźniki indywidualne i grupowe. Pierwsze służą ocenie wyników leczenia poszczególnych pacjentów, drugie umożliwiają ocenę wyników w odniesieniu do całych grup chorych oraz do ośrodków leczenia cukrzycy i mają wymiar instytucjonalny. Poniżej przedstawiono kolejno obie grupy mierników:

- mierniki indywidualne (kazuistyczne):
– cele i metody samokontroli,
– kryteria wyrównania cukrzycy,
– praktyczne kryteria leczniczej kontroli...


Pełna treść artykułu...