Ogólne zasady leczenia nadciśnienia tętniczego i wyboru leków hipotensyjnych

Wprowadzenie

Głównym celem leczenia nadciśnienia jest zmniejszenie umieralności i chorobowości z przyczyn sercowo-

-naczyniowych. Stosowane leczenie powinno również prowadzić do poprawy jakości życia chorych na nadciśnienie. Podstawowym sposobem zmniejszania ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych u pacjentów z nadciśnieniem jest, rzecz jasna, skuteczne obniżenie ciśnienia tętniczego do zalecanych wartości docelowych, ale należy podkreślić, że maksymalne zmniejszenie długoterminowego globalnego ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego u tych chorych wymaga nie tylko skutecznego obniżenia ciśnienia, ale również leczenia wszystkich współistniejących czynników ryzyka. W niniejszym artykule omówiono ogólne zasady rozpoczynania i prowadzenia leczenia hipotensyjnego, z uwzględnieniem metod niefarmakologicznych oraz roli leczenia skojarzonego, a także dokonano przeglądu głównych klas leków hipotensyjnych.

Rozpoczynanie leczenia hipotensyjnego

Podejmując decyzję o rozpoczęciu leczenia hipotensyjnego u pacjenta z nadciśnieniem tętniczym, należy uwzględniać nie tylko samą wysokość ciśnienia tętniczego, ale również globalne ryzyko sercowo-naczyniowe, oceniane na podstawie występowania czynników ryzyka sercowo-naczyniowego, powikłań narządowych nadciśnienia oraz chorób współistniejących. Zasadniczo zaleca się, aby u pacjentów z grupy większego ryzyka sercowo-naczyniowym leczenie rozpoczynać od razu od farmakoterapii w połączeniu z metodami niefarmakologicznymi, natomiast u pacjentów z nadciśnieniem stopnia 1. lub 2. oraz małym ryzykiem sercowo-naczyniowym leczenie można rozpoczynać od prób uzyskania odpowiedniej kontroli ciśnienia za pomocą samych metod niefarmakologicznych, czyli modyfikacji stylu życia. Zasady rozpoczynania leczenia hipotensyjnego zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego (PTNT) dotyczącymi leczenia nadciśnienia, opublikowanymi w 2008 r. we współpracy

z Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce (KLRwP), przedstawiono w tabeli 1. Zgodnie z tymi wytycznymi rozpoczęcie farmakoterapii jest wskazane u wszystkich pacjentów z nadciśnieniem stopnia 3. (ciśnienie tętnicze ≥ 180/110 mm Hg), wszystkich pacjentów z jawną chorobą układu sercowo-naczyniowego, chorobą nerek lub cukrzycą, a także pacjentów z nadciśnieniem stopnia 2. (ciśnienie tętnicze ≥ 160/100 mm Hg), u których występują co najmniej 3 czynniki ryzyka, zespół metaboliczny lub powikłania...


Pełna treść artykułu...