Przewlekła niewydolność serca - nowe kierunki leczenia

W ostatnim dziesięcioleciu poglądy na leczenie niewydolności serca uległy gruntownym zmianom. Nowoczesna terapia polega nie tylko na leczeniu objawów, jak było to powszechnie rozumiane przez wiele lat, lecz na wielokierunkowym leczeniu przyczyn i następstw upośledzenia funkcji serca.






Przeprowadzone zostały liczne wieloośrodkowe badania, które dały podstawę do zmiany strategii postępowania. Aktualnie obowiązujące zasady opierają się na obserwacji, że najskuteczniejszym sposobem leczenia nie jest nieswoiste pobudzanie kurczliwości niewydolnej lewej komory, lecz wpływ na mechanizmy odpowiedzialne za postęp choroby. Celem leczenia jest nie tylko poprawa jakości życia chorego, lecz przede wszystkim zmniejszenie liczby hospitalizacji i wydłużenie życia.

Ze względu na udokumentowany korzystny wpływ na przeżywalność, podstawowymi lekami zalecanymi obecnie w przewlekłej niewydolności serca są ACE-I. Dołączenie do leczenia glikozydów naparstnicy i diuretyków, które przez wiele lat były stosowane jako leki pierwszego rzutu, wymaga aktualnie rozważenia i istnienia konkretnych wskazań. Beta-adrenolityki, których stosowanie w niewydolności serca było do niedawna przeciwwskazane, są aktualnie zalecane, gdyż wykazano ich korzystny wpływ na redukcję zgonów i zmniejszenie częstości hospitalizacji. Badania prowadzone ostatnio nad nowymi lekami (inhibitorami obojętnej endopeptydazy, antagonistami receptora endotelinowego, antagonistami wazopresyny), których działanie opiera się na ingerencji w mechanizmy neurohormonalne, są potwierdzeniem patogenetycznego podejścia do procesu leczenia, który charakteryzuje aktualne poglądy na leczenie przewlekłej niewydolności serca.


Etiopatogeneza


Niewydolność serca jest zespołem klinicznym, w którym na skutek upośledzenia funkcji mięśnia serca jako pompy, przepływ krwi staje się niewystarczający w stosunku do aktualnych metabolicznych potrzeb tkanek. Niewydolność serca jest następstwem naturalnego przebiegu chorób dotyczących układu sercowo-naczyniowego.
Wśród najczęstszych przyczyn niewydolności serca należy wymienić:

- chorobę niedokrwienną serca,

- nadciśnienie tętnicze,

- wady zastawkowe,

- nadużywanie alkoholu,

- kardiomiopatie pierwotne,

- zapalenie mięśnia serca [14, 21, 29].

Choroba wieńcowa, wraz z jej następstwami,...


Pełna treść artykułu...