Zaburzenia snu – aktualne zasady postępowania

Bezsennością nazywamy subiektywną dolegliwość polegającą na niezadowalającej ilości i/lub jakości snu, z towarzyszącym gorszym funkcjonowaniem za dnia. Występowanie bezsenności jest znaczne, w Polsce – jak wynika z badań własnych – problem ten dotyka ok. 24 proc. społeczeństwa. Najczęstszą przyczyną bezsenności przewlekłej są zaburzenia psychiczne: choroby afektywne, schizofrenia, zaburzenia lękowe.




Postępowanie terapeutyczne w bezsenności
Wśród zaburzeń psychicznych główną przyczyną bezsenności jest całe spektrum zaburzeń afektywnych, od epizodu dużej depresji po depresję skąpoobjawową, w której bezsenność – a nie obniżenie nastroju – jest symptomem pierwszoplanowym. Chorobowość roczna w tej formie depresji wynosi ok. 12 proc., przy czym niepełna symptomatologia nie oznacza, że jest to schorzenie łagodne. Drugą z kolei przyczyną bezsenności przewlekłej jest bezsenność pierwotna, tj. nieorganiczna wg ICD-10. Bezsenność pierwotna także nie jest zaburzeniem samego snu. Wbrew popularnemu mniemaniu, gorsza sprawność psychiczna w bezsenności pierwotnej nie wynika z niedoboru snu. Zarówno pogorszenie sprawności za dnia, jak i spłycenie snu w nocy, należą do objawów całodobowego wzbudzenia, częściowo uwarunkowanego genetycznie: czynność serca jest przyspieszona, napięcie mięśni, ciepłota ciała, wydzielanie kortykosterydów i adrenaliny oraz zużycie tlenu – zwiększone. Nie jest to dolegliwość błaha. Osoby cierpiące na bezsenność pierwotną są 2 razy częściej hospitalizowane i 2 razy częściej zapadają na choroby psychosomatyczne, co prawdopodobnie jest spowodowane przewlekłą aktywacją układów stresu. Trzecią co do częstości przyczyną bezsenności przewlekłej jest długotrwałe nadużywanie, tolerancja lub odstawienie substancji o działaniu ośrodkowym, np. etanolu, kofeiny, nikotyny, środków psychostymulujących (także piracetamu), uspokajających i nasennych.

Bezsenność może wynikać ze schorzeń somatycznych, takich jak:
n przewlekła choroba zatorowa płuc, dychawica oskrzelowa,
- choroba wrzodowa,
- refluks żołądkowo-przełykowy,
- zespoły otępienne,
- parkinsonizm,
- kuracja lekami stosowanymi w chorobach wewnętrznych i schorzeniach układu nerwowego (beta-blokery, fluorochinolony, kortykosterydy, lewodopa, amantadyna, fenytoina).

Leczenie bezsenności przewlekłej powinno być przyczynowe. W...


Pełna treść artykułu...