Zastosowanie laparoskopii w urologii

We współczesnej urologii obserwuje się dynamiczny rozwój metod minimalnie inwazyjnych, wśród których laparoskopia znalazła poczesne miejsce i obecnie jest stosowana w rozpoznawaniu i leczeniu większości chorób narządów układu moczowo-płciowego.









Wstęp


Pierwsze zabiegi laparoskopowe w poszukiwaniu niezstąpionych jąder w jamie brzusznej wykonał u dorosłych Cortesi w 1976 r. i 4 lata później u dzieci Silber [1, 2]. Wzrost zainteresowania laparoskopią w schorzeniach urologicznych nastąpił w końcu lat 80. Sanchez de Badajoz (1988) zastosował ten dostęp w leczeniu żylaków powrózka nasiennego, a Schuessler (1991) wycinał węzły chłonne miednicy mniejszej w raku prostaty, a także pęcherza moczowego w celu oceny stopnia zaawansowania nowotworu (staging) i zaplanowania leczenia [3, 4]. Te minimalnie inwazyjne sposoby okazały się bezpieczne i zyskały akceptację. Dynamiczny wzrost zainteresowania zabiegami laparoskopowymi w urologii, czego dowodem jest pokaźna liczba publikacji, nastąpił po wykonaniu pierwszej nefrektomii laparoskopowej przez zespół kierowany przez Claymana na Uniwersytecie Waszyngtona w St. Louis w 1990 r. Stało się to możliwe dzięki postępowi technologicznemu, w tym skonstruowaniu woreczka na usuwane narządy (LapSac) i wysokoobrotowego elektrycznego rozdrabniacza tkanek (tzw. morcelatora). Techniki te umożliwiły usunięcie nawet bardzo powiększonej patologicznie nerki z cięcia nieco większego niż 1 cm [5].

W Polsce pierwszą nefrektomię laparoskopową przeprowadzono w Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie w 1993 r. [6]. Poprzedziły ją prostsze zabiegi: limfadektomia miednicy mniejszej, zaklipsowanie żył jądrowych i usunięcie niezstąpionego jądra brzusznego. Operacje te wykonuje się obecnie w wielu ośrodkach urologicznych, zwłaszcza w Łodzi, Bydgoszczy, Katowicach i Warszawie.

Pomimo prób upowszechnienia laparoskopii, w urologii nie zyskała ona tak szerokiej akceptacji, jak to ma miejsce w chirurgii i ginekologii. Jednak liczba operacji i ośrodków urologicznych wykonujących te operacje stale rośnie. Obecnie z powodzeniem wykonuje się, poza wymienionymi, częściową nefrektomię (nephron sparing surgery), podwiesza się nerkę, pobiera nerki od żywych dawców, wycina się pęcherzyki nasienne, usuwa uchyłki kielichów nerkowych, leczy torbiele nerek, wykonuje biopsję nerek, plastykę miedniczki nerkowej z wycięciem...


Pełna treść artykułu...