Dekalog – szmer nad sercem

1. Osłuchiwanie serca jest nadal integralną częścią badania przedmiotowego każdego pacjenta.
2. Szmery nad sercem mogą mieć pochodzenie sercowe lub pozasercowe, mogą być szmerami niewinnymi lub patologicznymi.
3. Szmery patologiczne spowodowane są zmianami organicznymi w sercu (wady zastawkowe serca, połączenia między jamami serca, naczyniami) lub są szmerami czynnościowymi (wzmożony przepływ, poszerzenie
pierścienia zastawkowego).
4. Do oceny pochodzenia szmeru konieczne jest dokładne jego umiejscowienie w cyklu sercowym. Istotny okazuje się kształt i czas trwania szmeru. Ważne jest również miejsce najlepszej słyszalności szmeru oraz jego
promieniowanie. Pozwala to na ocenę pochodzenia szmeru, nie zawsze umożliwia ustalenie rozpoznania.
5. Każdy szmer rozkurczowy, holosystoliczny, ciągły oraz któremu towarzyszy wyczuwalne drżenie wskazuje na chorobę serca i wymaga skierowania na badanie echokardiograficzne.
6. Badanie echokardiograficzne zaleca się również chorym ze szmerami, u których występują istotne objawy podmiotowe lub przedmiotowe niewydolności serca, niedokrwienia lub zawału serca, omdleń, choroby zakrzepowo-zatorowej, infekcyjnego zapalenia wsierdzia lub inne kliniczne cechy organicznej choroby serca.
7. W diagnostyce przyczyny szmeru nad sercem pomocne są również proste badania dodatkowe, takie jak diagnostyka laboratoryjna, EKG i badanie radiologiczne klatki piersiowej.
8. Weryfikacji echokardiograficznej wymagają pacjenci, u których szmerowi nad sercem towarzyszą zmiany
zapisu EKG i/lub badania radiologicznego klatki piersiowej.
9. Nie ma potrzeby kierować na ponowne badanie ECHO pacjenta ze szmerem nad sercem, u którego wykluczono wcześniej wadę serca i dużych naczyń, a także stan
kliniczny nie wskazuje na potrzebę wykonania tego badania.
10. Osoby z rozpoznanym wypadaniem płatka zastawki dwudzielnej, u których nie doszło do zmiany w obrazie klinicznym, nie wymagają cyklicznego powtarzania badania echokardiograficznego.


Pełna treść artykułu...