Opipramol (Pramolan): renesans leku i jego aktualne zastosowanie

Zespoły lękowe i somatyzacyjne, ujmowane do niedawna wspólnym pojęciem nerwic, należą do najczęstszych chorób [12], mają przeważnie charakter przewlekły, a ich leczenie jest trudne i nie zawsze w pełni efektywne. Stanowią więc istotny problem praktyczny nie tylko w poradnictwie specjalistycznym, ale także w podstawowej opiece zdrowotnej (gdzie powinny być leczone lżejsze przypadki) i dla lekarzy rodzinnych.
Znajomość leków, które mogą być wykorzystane w tej grupie chorób jest szczególnie ważna, aby wybór był właściwy. Wydaje się, że opipramol (Pramolan), który utrzymuje się w lecznictwie od 40 lat, zasługuje na szczególną uwagę, gdyż przemawia za nim wieloletnie doświadczenie, przekonujące nie tylko o jego skuteczności, ale też dobrej tolerancji [11, 29].




Opipramol
– lek przeciwlękowy
i rozjaśniający nastrój


Opipramol został zsyntetyzowany w laboratoriach ówczesnej firmy Geigy pod postacią preparatów Insidon i Ensidon. Należy do związków trójpierścieniowych, pochodnych dwubenzoazepiny i był początkowo pomyślany jako analog imipraminy, ale w dalszych doświadczeniach klinicznych nie wykazał – wbrew oczekiwaniom – znaczniejszego działania przeciwdepresyjnego, lecz głównie przeciwlękowe i rozjaśniające nastrój (oryg. niem. stimmungsaufhellend). Znalazł więc przede wszystkim zastosowanie w leczeniu psychogennych zaburzeń czynnościowych (a więc nerwic w dawnym ujęciu – zob. niżej), zwłaszcza z objawami autonomicznymi (wegetatywnymi) oraz narządowymi. Ujmowano go jako szczególny lek psychowegetatywny, plasujący się między neuroleptykami a środkami przeciwlękowymi. Wzbudził znaczne zainteresowanie i był od początku stosowany głównie w Niemczech i Szwajcarii, ale także we Francji, Hiszpanii i Włoszech [zob. 29]. W Polsce od wielu lat posługujemy się preparatem Pramolan (poprzednio Polfa, obecnie Polpharma) w drażetkach po 50 mg. Lek stosuje się najczęściej w dawce 150–200 mg/dobę, rzadziej – 300 mg.

Jak już wyżej wspomniano, opipramol znalazł bardzo szerokie zastosowanie, które wynikało nie tylko z jego skuteczności, ale też z faktu dobrego znoszenia przez pacjentów i – stosunkowo – nielicznych objawów ubocznych (zob. niżej). Piśmiennictwo dotyczące opipramolu jest szczególnie bogate, obejmuje ponad tysiąc pozycji, przedstawiających nie tylko badania farmakologiczne, ale – przede wszystkim – liczne...


Pełna treść artykułu...