ISSN: -
Polish Journal of Pathology Supplement
Bieżący suplement Archiwum Polish Journal of Pathology
1/2010
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:
streszczenie artykułu:

Klasyfikacja pTNM raka płuca (7. edycja, 2009)

Renata Langfort

Pol J Pathol 2010; 1 (Suplement 1): s68-s73
Data publikacji online: 2011/01/13
Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie
 
Na początku 2009 r. ukazała się nowa klasyfikacja raka płuca, która jako pierwsza uwzględnia dane z analizy dużej grupy chorych z całego świata z rozpoznanym zarówno niedrobnokomórkowym (NDRP), jak i drobnokomórkowym (DRP) rakiem płuca, leczonych różnymi metodami: chirurgicznymi, chemicznie i napromienianiem oraz skojarzonymi. Zawarte w niej zmiany dotyczą zarówno cech TNM, jak również, co jest niezwykle istotne, włączono do niej drobnokomórkowe raki płuca, dotychczas dzielone na postać ograniczoną i rozsianą oraz rakowiaki, które nie podlegały żadnej klasyfikacji i w odniesieniu do których nie stosowano dotychczas stopnia zaawansowania choroby. Włączenie DRP do systemu TNM pozwala na lepsze wyodrębnienie grup rokowniczych w porównaniu z dotychczas stosowanym podziałem, natomiast uwzględnienie rakowiaków umieszcza je na równi z NDRP i DRP, podkreślając ich złośliwy potencjał mimo lepszego rokowania w stosunku do pozostałych nowotworów nabłonkowych płuca.

1. Klasyfikacja TNM raka płuca, 7. edycja (2009)

1.1. Cecha pT

1.1.1. Dodatkowe uwagi dotyczące cechy pT

A. Naciekanie opłucnej

Za zajęcie opłucnej płucnej przez naciek raka uważa się przekroczenie blaszki sprężystej opłucnej i jest ono klasyfikowane jako pT2.

W nowej edycji nie zdecydowano się na wyodrębnienie naciekania opłucnej w postaci odrębnej cechy (PL), ale ściśle zdefiniowano kryterium mikroskopowe naciekania opłucnej jako przekroczenie blaszki sprężystej opłucnej płucnej.

W związku z tym, w celu precyzyjnego uwidocznienia włókien sprężystych opłucnej, w każdym przypadku guza zlokalizowanego w części obwodowej płuca standardem postępowania w diagnostyce histologicznej powinno być wykonanie barwienia EVG (elastin van Gieson), które pozwala ocenić ciągłość blaszki sprężystej, ułatwiając rozpoznanie zajęcia opłucnej przez nowotwór, a tym samym określenie patologicznego stopnia zaawansowania choroby.

Guzy PL0 są kategoryzowane zgodnie z innymi cechami pT, natomiast zajmujące opłucną (PL1 i PL2) są umieszczane w grupie pT2, w zależności od wielkości nowotworu: pT2a, gdy jego średnica wynosi  5 cm bądź jeśli rozmiar zmiany nie może być ustalony, oraz pT2b, gdy wielkość guza przekracza 5 cm, ale nie jest większa od 7 cm. Nowotwory naciekające opłucną ścienną (PL3) niezależnie od rozmiarów są kategoryzowane jako pT3.



B. Ogniska raka w opłucnej płucnej

...


Pełna treść artykułu...
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.