Wielogłos o kogeneracji scentralizowanej

W obliczu ekspansji źródeł skojarzonych cieplno-elektrycznych (kogeneracji) małej skali, zwanej powszechnie (ko)generacją rozproszoną, oczekiwać należało kontrofensywy scentralizowanych systemów ciepłowniczych, najpowszechniej występujących w Europie pod mianem district heating. O takich działaniach donosi biuletyn Duńskiej Rady ds. Ogrzewania Scentralizowanego (Danish Board of District Heating – DBDH), który w specjalnej edycji tematycznej podejmuje kwestię dlaczego ciepłownictwo scentralizowane? [1]. Unikając natarczywego propagowania idei district heating duńscy specjaliści wypowiadają opinię o wielu aspektach tego zagadnienia z perspektywy własnego kraju na tle europejskiej polityki energetycznej. Przypadek duński traktowany jest powszechnie jako historia sukcesu kogeneracji i z tego chociażby powodu wart jest uwagi szczególnej. DBDH zrzesza aktualnie ponad 300 lokalnych spółek ciepłowniczych, opartych na źródłach skojarzonych (elektrociepłowniach), które w ostatnim 10-leciu podwoiły udział w rynku ciepła (od 30 do 60 proc.). W skali kraju źródła kogeneracyjne pokrywają ok. 90 proc. całkowitego zapotrzebowania na ciepło. W dyskusji na łamach News From DBDH na szersze zaprezentowanie zasługują wątki następujące:
– zasadność rozwoju scentralizowanych systemów dostawy ciepła [2],
– district heating w europejskiej polityce energetycznej [3],
– zaopatrzenie w ciepło w duńskiej polityce energetycznej [4],
– rynkowe uwarunkowania sektora zaopatrzenia w ciepło [5, 6],
– rozwiązania właścicielskie [7],
– ciepłownictwo scentralizowane w strategii samorządów lokalnych [8].


Regulacje UE w sprawie kogeneracji


Promocję skojarzonej generacji ciepła i energii elektrycznej stwarzają mechanizmy wsparcia jej rozwoju jako narzędzia ochrony środowiska oraz poprawy bezpieczeństwa energetycznego [9]; jest to całkowicie zbieżne z celami strategicznymi, zadeklarowanymi dla obszaru energia w licznych dokumentach Unii Europejskiej (np. [10]). Próby ujęcia generalnych zasad strategicznych w formie dokumentu unijnego mają już dość długą historię, co świadczyć może zarówno o złożoności samej materii prawnej, jak i sprzeczności interesów stron, zaangażowanych w procedurach tworzenia prawa wspólnotowego. Wstępne propozycje z roku 2001 do dziś ewoluowały znacząco [11, 12], lecz...


Pełna treść artykułu...