Niskie wartości BMI wpływają na gorsze przeżycie chorych na raka jelita grubego
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 16.07.2015
Źródło: ESMO World Congress on Gastrointestinal Cancer 2015 , streszczenie LBA-01
Nowe badanie kliniczne wykazało, że u chorych z rozpoznaniem raka jelita grubego z przerzutami niskie wartości BMI mogą być czynnikiem gorszej prognozy.
Wysoki wskaźnik masy ciała (body mass index - BMI) jest czynnikiem ryzyka rozwoju raka jelita grubego, a w nowym badaniu klinicznym wykazano, że u chorych z rozpoznaniem raka jelita grubego z przerzutami, niskie wartości BMI mogą być czynnikiem rokowniczo niekorzystnym. Według wyników połączonej analizy przedstawionej na 17. Światowym Kongresie Nowotworów Przewodu Pokarmowego ESMO w Barcelonie (streszczenie LBA-01), w grupie chorych na raka jelita grubego z przerzutami chorzy z najmniejszymi wartościami BMI mieli krótszą medianę przeżycia.
Wyniki uzyskano w grupie 6128 chorych uczestniczących w prospektywnych badaniach klinicznych BEAT, BRiTE, AWB, CONCERT i ARIES, do których włączono nieleczonych wcześniej chorych na raka jelita grubego z przerzutami, leczonych bewacyzumabem i chemioterapią.
Dotychczasowe dowody wskazują, że otyłość zwiększa ryzyko zachorowania na raka jelita grubego, a także zwiększa ryzyko nawrotu raka jelita grubego po leczeniu. Autorzy badania sklasyfikowali chorych włączonych do badania w zależności od wartości BMI na grupy < 25, 25 do < 30, 30 do 35 i 35 lub więcej. Median BMI u wszystkich chorych wyniosła 25,3 kg/m2.
Mediana przeżycia całkowitego u chorych z najmniejszymi wartościami BMI (< 25) wyniosła 21,1 miesiąca w porównaniu z 23,5 miesiąca u chorych z BMI wynoszącym 25 do < 30, 24 miesiące w grupie z BMI 30 do 35 oraz 23,7 miesiąca u chorych z BMI wynoszącym 35 lub więcej.
Badacze podkreślili, że badanie to jest bardzo ważne z uwagi na to, że obecnie BMI jest istotnym czynnikiem prognostycznym u chorych na raka jelita grubego. Uzyskane wyniki maja duże znaczenie kliniczne, ponieważ sugerują, że chorych z małymi wartościami BMI należałoby zakwalifikować do grupy chorych z bardziej agresywną chorobą, którzy prawdopodobnie wymagają bardziej aktywnego leczenia. Przeżycie wolne od progresji choroby było podobne we wszystkich grupach.
Badacze podkreślili, że być może chorzy z najmniejszą masą ciała mogą otrzymywać odpowiednie leczenie pierwszej linii, ale są w zbyt złym stanie ogólny, aby otrzymać kolejne linie leczenia. Oznacza to, że badacze powinni skupić się na poprawie sposobów leczenia chorych w tej grupie.
Wyniki uzyskano w grupie 6128 chorych uczestniczących w prospektywnych badaniach klinicznych BEAT, BRiTE, AWB, CONCERT i ARIES, do których włączono nieleczonych wcześniej chorych na raka jelita grubego z przerzutami, leczonych bewacyzumabem i chemioterapią.
Dotychczasowe dowody wskazują, że otyłość zwiększa ryzyko zachorowania na raka jelita grubego, a także zwiększa ryzyko nawrotu raka jelita grubego po leczeniu. Autorzy badania sklasyfikowali chorych włączonych do badania w zależności od wartości BMI na grupy < 25, 25 do < 30, 30 do 35 i 35 lub więcej. Median BMI u wszystkich chorych wyniosła 25,3 kg/m2.
Mediana przeżycia całkowitego u chorych z najmniejszymi wartościami BMI (< 25) wyniosła 21,1 miesiąca w porównaniu z 23,5 miesiąca u chorych z BMI wynoszącym 25 do < 30, 24 miesiące w grupie z BMI 30 do 35 oraz 23,7 miesiąca u chorych z BMI wynoszącym 35 lub więcej.
Badacze podkreślili, że badanie to jest bardzo ważne z uwagi na to, że obecnie BMI jest istotnym czynnikiem prognostycznym u chorych na raka jelita grubego. Uzyskane wyniki maja duże znaczenie kliniczne, ponieważ sugerują, że chorych z małymi wartościami BMI należałoby zakwalifikować do grupy chorych z bardziej agresywną chorobą, którzy prawdopodobnie wymagają bardziej aktywnego leczenia. Przeżycie wolne od progresji choroby było podobne we wszystkich grupach.
Badacze podkreślili, że być może chorzy z najmniejszą masą ciała mogą otrzymywać odpowiednie leczenie pierwszej linii, ale są w zbyt złym stanie ogólny, aby otrzymać kolejne linie leczenia. Oznacza to, że badacze powinni skupić się na poprawie sposobów leczenia chorych w tej grupie.
