Rak piersi z obecnością mutacji w receptorach estrogenowych rokuje gorzej

Wykazano, że chore na przerzutowego raka piersi leczone wcześniej inhibitorami aromatazy (IA), u których stwierdzono jedną z dwóch mutacji w receptorze estrogenowym (ESR1) mają gorsze wyniki dotyczące przeżycia. Wyniki analizy opublikowano w JAMA Oncology.

Dwie mutacje, ESR1 Y537S oraz D538G są relatywnie często stwierdzane u chorych na przerzutowego raka piersi z obecnością receptorów estrogenowych. Badacze przeanalizowali wolne DNA z surowicy krwi chorych na przerzutowego raka piersi z obecnością receptorów estrogenowych w wieku pomenopauzalnym leczonych inhibitorami aromatazy, które uczestniczyły w badaniu klinicznym 3. fazy BOLERO-2. Badanie to miało na celu wykazanie, czy dodanie inhibitora szlaku mTOR ewerolimusu do eksemestanu wydłuża czas wolny od progresji choroby (ang. progression-free survival, PFS) u tych chorych.
U 541 chorych uczestniczących w badaniu, u 29% stwierdzono mutacje ESR1. Wykazano, że u chorych z mutacją D538G (21,1%) i chorych z mutacją Y537S (13,3%) przeżycie całkowite (ang. overall survival, OS) wynosi odpowiednio 25,99 miesiąca i 19,98 miesiąca w porównaniu do 32,1 miesiąca u chorych bez mutacji ERS1. U chorych u których stwierdzono obie mutacje OS wynosiło 15,15 miesiąca. W badaniu wykazano obecność mutacji ESR1 u 11% chorych otrzymujących inhibitory aromatazy jedynie w leczeniu uzupełniającym w porównaniu do 33% chorych, które otrzymywały te leki w terapii choroby przerzutowej. Potwierdza to wyniki wcześniejszych mniejszych badań, które wykazywały, że mutacja ESR1 jest rzadko mutacją nabytą podczas leczenia uzupełniającego. Wymagane są dalsze badania kliniczne w celu ustalenia czy mutacje ESR1 można traktować jako czynnik predykcyjny odpowiedzi na leczenie inhibitorami aromatazy. W badaniu klinicznym BOLERO-2 w obu ramionach stosowano inhibitory aromatazy (eksemestan).