Wszyscy jesteśmy jednością, ty i ja.
Razem cierpimy, razem istniejemy.
A nasze wzajemne stwarzanie się nie ma końca.
Pierre Teilhard de Chardin
Praktyka kliniczna pokazuje, jak wiele wyzwań, ale też satysfakcji, niesie ze sobą praca w onkologii i opiece paliatywnej. Problemy przeżywane przez pacjentów oraz ich bliskich dotyczą bowiem kwestii uniwersalnych – chęci dawania i doznawania miłości, potrzeby akceptacji i obecności, zmagania się z lękiem, niepewnością i przypadkowością losu, poszukiwania nadziei oraz sensu życia. W momencie zaawansowania choroby kwestie te nabierają głębszego znaczenia, domagając się uwagi z intensywnością właściwą sprawom, które czekać już nie mogą.
Znalezienie się w sytuacji granicznej oraz doświadczenie poczucia przemijania i śmiertelności
– zarówno u chorych, jak i osób im pomagających
– może się przyczynić do procesu wewnętrznego rozwoju. Pozwalając sobie na zaangażowanie, możemy współodczuwać i współtworzyć siebie nawzajem.
Kwestie te były źródłem wielu przemyśleń, jakie miałam w ciągu kilkunastu lat pracy psychoonkologicznej, spotykając się z pacjentami i poznając ich historie.
Być może osobista forma refleksji, jaką są wiersze napisane przeze mnie, otworzy przestrzeń na dodatkowe inspiracje również dla innych osób, które praktykują pomaganie.
Beata Guzek – psycholog
Podkarpackie Centrum Onkologii
Konsultacja nie tylko psychologiczna
Osiemnastolatka
z ostrą białaczką
zakaz odwiedzin
mogłaby
właściwie być
moją córką
musiałabym
bezsilnie
stać za szybą
i patrzeć
jak w lęku
niknie
a tak
mogłam bezradnie
ścinać jej włosy
i w poniedziałek
nic nie rozumiejąc
patrzeć na puste łóżko
Bajka o miłości
Gdy
Zmieniona w ropuchę
Przez lęk, ból i sterydy
Z trudem łapię powietrze
On
Ciągle widzi królewnę
Zapina guziki, kroi cebulę
Wyczekuje w szpitalu
Moje nieprzespane samotnie godziny
I kawa o świcie
By nie pomyślał
Że znowu bolało
Jego nieprzespane ze mną tygodnie
Bym nie zdążyła nawet pomyśleć
O oknie
Na ostatnim piętrze
Przeganiamy potwory
Z naszego M-3
Uczymy wnuczkę...
View full text...
