Ocena poczucia samotności i wybranych podmiotowych jej uwarunkowań u pacjentów po udarze mózgu

Wprowadzenie:
Udar mózgu i związane z nim ograniczenia sprawności funkcjonalnej i emocjonalnej, a także konieczność hospitalizacji mogą sprzyjać poczuciu samotności osoby chorej. Cel pracy: Ocena poziomów poczucia samotności i wybranych podmiotowych jej uwarunkowań: samooceny, akceptacji choroby, wsparcia społecznego i temporalnej jakości życia u pacjentów po udarze mózgu z uwzględnieniem płci i półkuli mózgu dotkniętej udarem.

Materiał i metody:
Badaniami objęto 97 pacjentów po przebytym udarze mózgu, w tym 51 (52,58%) mężczyzn i 46 (47,42%) kobiet, których średni wiek wynosił około 70 lat. W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem narzędzi badawczych – 6 skal i autorski kwestionariusz wywiadu socjometrycznego. Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej, uwzględniając płeć i półkulę mózgu uszkodzoną w następstwie udaru, a wszystkie wartości p poniżej 0,05 interpretowano jako świadczące o istotnych zależnościach.

Wyniki:
W badaniach własnych statystycznie istotne różnice wykazano między badanymi pacjentami z uwzględnieniem półkuli mózgu dotkniętej udarem w wymiarze aktualnie otrzymywanego wsparcia. Stwierdzono także statystycznie istotne różnice między płcią badanych pacjentów w ocenie poziomu samotności romantycznej. Nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic między płcią badanych pacjentów i półkulą mózgu dotkniętą udarem a poziomem samooceny, akceptacji choroby i temporalnej satysfakcji z życia. W ocenie poziomu wsparcia społecznego, samotności rodzinnej i samotności społecznej również nie wykazano statystycznie istotnych różnic między płcią badanych oraz między badanymi z uwzględnieniem półkuli mózgu dotkniętej udarem.

Wnioski:
Średni poziom samooceny, wsparcia społecznego, temporalnej satysfakcji z życia, wyższy średni poziom poczucia samotności w wymiarze samotności romantycznej, rodzinnej i społecznej oraz niski średni poziom akceptacji choroby wskazują na potrzebę wsparcia psychologicznego wzmocnionego wsparciem społecznym u pacjentów po udarze.



Introduction:
A stroke and the related limitations in functional and emotional capacity, as well as the need for hospitalization, may contribute to the feeling of loneliness of the sick person. Aim of the research: To evaluate the level of sense of loneliness as an explanatory factor and the levels of its selected subjective determinants – self-esteem, acceptance of the illness, social support and temporal quality of life – as explanatory factors in patients after stroke, taking into account sex and brain hemisphere damaged as its result.

Material and methods:
The studies included 97 patients after stroke including 51 (52.58%) males and 46 (47.42%) females, with an average age of approximately 70 years. A diagnostic survey method was used in the study, using the research tools – 6 Scales and the authorial sociometric interview questionnaire. The obtained results were subjected to statistical analysis, taking into account gender and brain hemisphere damaged as a result of a stroke. The results obtained from the diagnostic survey and the sociometric interview were statistically analyzed and all p-values below 0.05 were interpreted as indicating a significant relationship.

Results:
In our study, statistically significant differences were found between the study patients with respect to the hemisphere of the brain affected by the stroke in the dimension of actually received support. The level of romantic loneliness also showed significant differences between the genders of the study subjects. There were no statistically significant associations of the gender of the studied patients and the hemisphere of the brain affected by the stroke with the levels of self-esteem, acceptance of illness and temporal satisfaction with life. In the assessment of the level of social support, family loneliness and social loneliness also showed no significant differences between the genders of the study subjects or between the subjects grouped by brain hemisphere affected by stroke.

Conclusions:
The average level of self-esteem, social support, temporal life satisfaction, a higher average sense of loneliness in the dimensions of romantic, family and social loneliness, and a low average level of illness acceptance indicate the need for psychological support reinforced with social support for stroke patients.