Opieka nad samotną matką i jej dzieckiem z uwzględnieniem funkcjonowania domów samotnej matki

W każdej kulturze, grupie etnicznej, społeczeństwie były kobiety, które samotnie wychowywały potomstwo. Przez wieki samotne macierzyństwo uważane było za hańbę dla kobiety i jej rodziny, nawet kobiety bogate narażone były na ostracyzm społeczny i potępienie, a ich dzieci określano mianem bękarta. Kobiety znajdowały opiekę i pomoc jedynie w kościołach i u bogatych filantropów. Pomoc instytucjonalna ze strony państwa zaczęła się kształtować dopiero na początku XX wieku. Dzisiaj dzięki zmianom społeczno-obyczajowym, które zaszły w ostatnich kilkudziesięciu latach, samotne macierzyństwo zaczęło się przeobrażać w samodzielne macierzyństwo. Dzięki pomocy państwa samotne kobiety radzą sobie dzisiaj o wiele lepiej niż ich poprzedniczki sprzed lat. Nadal jednak jest grupa samotnych mam, które na skutek złej sytuacji ekonomicznej, przemocy w rodzinie lub życiowej nieporadności, potrzebują szczególnej opieki i wsparcia.

In every culture, ethnic group, or society, there have been women who raise their offspring alone. Throughout the centuries, lonely motherhood has been considered as a disgrace for the woman and for her family. Even rich women were exposed to social ostracism and condemnation, and their children were named ‘bastard’. The women found care and help only from the churches and from rich philanthropists. Institutional help from the state began only at the beginning of the 20th century. Today, through to the social and moral changes of the last dozen years, single motherhood has started to be transformed into self-reliant motherhood. Thanks to the help of the state, single women can cope with the situation much better than their precursors. There is still a group of single mothers who, on account of their bad economic situation, family violence, or life incapability, need special care and support.