Funkcjonowanie psychologiczne u kobiet i mężczyzn z chorobą nowotworową

Cel pracy: Celem badania była ocena funkcjonowania psychologicznego kobiet i mężczyzn z rozpoznaną chorobą nowotworową.

Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 572 pacjentów Centrum Onkologii w Warszawie w wieku 19–69 lat z rozpoznanymi nowotworami: układu rozrodczego (26,3%), głowy i szyi (12,5%), układu pokarmowego (12,1%), piersi (10,7%), urologicznymi (9,8%), tkanki i układu nerwowego (7%), płuc (7%), chłoniakami (6,7%), innymi nowotworami (7,9%), leczonych w Centrum Onkologii w Warszawie. Wśród badanych dominują kobiety (60%), osoby z wykształceniem średnim (39%), mieszkające w dużym mieście (47,8%), pozostające w związkach (75,9%).

Zastosowano Uogólnioną skalę własnej skuteczności, Kwestionariusz poznawczej regulacji emocji, Skalę przystosowania psychicznego do choroby nowotworowej Mini-MAC, Szpitalną skalę depresji i lęku oraz ankietę dotyczącą zmiennych demograficznych. Grupy kobiet i mężczyzn porównano pod względem badanych zmiennych z zastosowaniem testu t Studenta dla prób niezależnych.

Wyniki: Kobiety w porównaniu z mężczyznami: mają niższe poczucie własnej efektywności, częściej używają strategii radzenia sobie ze stresem, takich jak ruminacja, katastrofizowanie oraz obwinianie innych, wykazują większe nasilenie następujących postaw wobec choroby: zaabsorbowania lękowego, bezradności–beznadziejności oraz ducha walki i pozytywnego przewartościowania, mają wyższe nasilenie depresji i lęku.

Wnioski: Interwencje psychologiczne wspierające proces leczenia chorób nowotworowych powinny uwzględniać specyfikę funkcjonowania psychologicznego kobiet i mężczyzn i być dostosowane do ich potrzeb.

Aim of the study: The aim of the study was to assess the psychological functioning of women and men diagnosed with cancer.

Material and methods: The study involved 572 patients of Oncology Centre in Warsaw, 19-69 years, diagnosed with cancer: reproductive system (26.3%), head and neck (12.5%), gastrointestinal tract (12.1%), breast (10.7%), urologic (9.8%), and nervous tissue (7%), lung (7%), lymphomas (6.7%), other (7.9%). Among the respondents are women (60%), people with secondary education (39%), living in a big city (47.8%), remaining in relationships (75.9%).The following questionnaires were used: Generalized Self Efficacy Scale, Cognitive Emotion Regulation Questionnaire, Mental Adjustment to Cancer Scale (Mini-MAC), Hospital Anxiety and Depression Scale and questionnaire on demographic variables. Group of men and women were compared in terms of the variables tested using Student’s t test for independent samples.

Results: Women, compared to men: have a lower sense of self-efficiency, are more likely to use strategies to cope with stress, such as rumination, catastrophizing, and blaming others, can be characterized by having the following attitudes toward disease: high preoccupation with anxiety, high helplessness-hopelessness, high fighting spirit, and high positive re-evaluation, have a higher severity of anxiety and depression.

Conclusions: Psychological interventions to support the process of cancer treatment should take into account the specificity of the psychological functioning of men and women, and should be tailored to their needs.