facebook
eISSN: 2084-9893
ISSN: 0033-2526
Dermatology Review/Przegląd Dermatologiczny
Current issue Archive Manuscripts accepted About the journal Special Issues Editorial board Abstracting and indexing Subscription Contact Instructions for authors Ethical standards and procedures
Editorial System
Submit your Manuscript
SCImago Journal & Country Rank
4/2023
vol. 110
 
Share:
Share:

Quiz dermatologiczny

Barbara Bulińska
1
,
Martyna Sławińska
1
,
Roman J. Nowicki
1

  1. Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii, Wydział Lekarski, Gdański Uniwersytet Medyczny, Gdańsk, Polska
Dermatol Rev/Przegl Dermatol 2023, 110, 591-592
Online publish date: 2023/11/17
Article file
- Quiz.pdf  [0.11 MB]
Get citation
 
PlumX metrics:
 
Pacjent 42-letni został przyjęty do Kliniki Dermatologii z powodu występujących od około 3 miesięcy drobnych, rozsianych, czerwono-brązowych blaszek z ekscentrycznym złuszczaniem. Wykwity umiejscowione były na skórze przedniej powierzchni klatki piersiowej, grzbietu, ramion, ud, podudzi oraz w obrębie skóry owłosionej głowy i nie sprawiały dolegliwości subiektywnych (ryc. 1). W obrazie dermoskopowym uwidoczniono obecność drobnych naczyń rozgałęzionych i naczyń w kształcie kropek na różowo-pomarańczowym tle oraz obecność linijnej łuski na obwodzie wykwitów chorobowych (ryc. 2).
Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:
A. Łuszczyca
B. Rozsiana powierzchowna porokeratoza
C. Liszaj płaski
D. Łupież różowy Giberta
Prawidłowa odpowiedź na stronie 592.
Quiz dermatologiczny 4/2023
Poniżej prawidłowa odpowiedź.
B. Rozsiana powierzchowna porokeratoza
Termin porokeratoza (rogowacenie kanalikowe) obejmuje grupę rzadkich, heterogennych chorób objawiających się grudkami lub pierścieniowatymi blaszkami z delikatnie złuszczającą się obwódką [1]. Etiologia i patogeneza choroby nie są w pełni poznane. Obserwuje się zaburzenia dojrzewania keratynocytów wynikające z ich nieprawidłowej klonalnej ekspansji oraz przedwczesną apoptozę keratynocytów leżących pod warstwą rogową wraz z utratą warstwy ziarnistej i zmienioną ekspresją lorykryny i filagryny [2]. Dotychczas opisano rodzinne występowanie porokeratozy dziedziczone w sposób autosomalny dominujący oraz sporadyczne przypadki, przypuszczalnie jako efekt mutacji somatycznej [1].
Schorzenie występuje częściej wśród osób poddanych immunosupresji (w szczególności po przeszczepieniach narządów litych i szpiku kostnego), w przebiegu choroby nowotworowej, zakażonych ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) lub obciążonych chorobami o podłożu autoimmunizacyjnym [3]. Istnieją pojedyncze doniesienia o rozwoju porokeratozy w przebiegu leczenia niektórymi lekami (hydrochlorotiazydem, furosemidem, hydroksymocznikiem, gentamycyną, flukloksacyliną, certolizumabem, etanerceptem, trastuzumabem) [4]. Związek pomiędzy promieniowaniem ultrafioletowym (UVR) a porokeratozą jest niejasny. Istnieje większa tendencja do występowania zmian w okolicach skóry przewlekle eksponowanych na UVR oraz rzadsze występowanie schorzenia w krajach o mniejszym nasłonecznieniu; jednak opisywano poprawę kliniczną w przebiegu leczenia metodą fototerapii [1]. Porokeratoza uznawana jest za stan przednowotworowy (ryzyko kancerogenezy wynosi 6,9% do 30%) [5]. Rozpoznanie ustala się najczęściej na podstawie obrazu klinicznego. W przypadkach wątpliwych pomocne jest badanie histopatologiczne. W obrazie dermoskopowym stwierdza się obecność hiperkeratotycznej obwódki koloru białego, żółtego lub brązowego otaczającej centralny obszar bezstrukturalny z obecnością struktur naczyniowych lub brązowych kropek [6].
Przebieg schorzenia jest najczęściej przewlekły, a efekt leczenia niesatysfakcjonujący, z tendencją do nawrotów. W leczeniu miejscowym stosowane są glikokortykosteroidy, takrolimus, retinoidy, analogi witaminy D3, 5-fluorouracyl oraz cholesterol/lowastatyna; w leczeniu ogólnym – doustne retinoidy i metotreksat [7]. Opisywano również korzystny efekt zastosowania terapii laserowej (laser ekscymerowy, laser CO2) oraz krioterapii. Istotne jest stosowanie fotoprotekcji [1, 2].
Piśmiennictwo
1. Vargas-Mora P., Morgado-Carrasco D., Fustà-Novell X.: Porokeratosis: a review of its pathophysiology, clinical manifestations, diagnosis, and treatment. Actas Dermo-Sifiliogr 2020, 111, 545-560.
2. Williams G.M., Fillman E.P.: Porokeratosis. In: StatPearls. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; January 2023.
3. Pini M., Balice Y., Tavecchio S., Crippa D.: Eruptive disseminated porokeratosis following bone marrow transplantation for acute lymphoblastic leukemia in a child. J Dermatol 2012, 39, 403-404.
4. Goulding J.M.R., Teoh J.K., Carr R.A., Humphreys F., Gee B.C.: Eruptive disseminated superficial porokeratosis with rapid resolution: a drug-induced phenomenon? Clin Exp Dermatol 2009, 34, 895-897.
5. Inci R., Zagoras T., Kantere D., Holmström P., Gillstedt M., Polesie S., et al.: Porokeratosis is one of the most common genodermatoses and is associated with an increased risk of keratinocyte cancer and melanoma. J Eur Acad Dermatol Venereol 2023, 37, 420-427.
6. Moscarella E., Longo C., Zalaudek I., Argenziano G., Piana S., Lallas A.: Dermoscopy and confocal microscopy clues in the diagnosis of psoriasis and porokeratosis. J Am Acad Dermatol 2013, 69, 231-233.
7. Atzmony L., Lim Y.H., Hamilton C., Leventhal J.S., Wagner A., Paller A.S., et al.: Topical cholesterol/lovastatin for the treatment of porokeratosis: a pathogenesis-directed therapy. J Am Acad Dermatol 2020, 82, 123-131.
Copyright: © 2023 Polish Dermatological Association. This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) License (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.


Quick links
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.