Nadzieja na sukces a poczucie koherencji w grupie zawodowej pielęgniarek

Wstęp. Nadzieja na sukces jest rozumiana jako wielowymiarowy proces myślowy. W jego skład wchodzą: cel, do którego dąży jednostka, przekonanie o posiadaniu silnej woli oraz umiejętność znajdowania rozwiązań. Poczucie koherencji zostało zdefiniowane jako przekonanie o przewidywalności otaczającego nas świata na podstawie istniejących przesłanek. Składa się z trzech skorelowanych ze sobą elementów: poczucia zaradności, zrozumiałości i sensowności. Pielęgniarki, to prężnie rozwijająca się grupa zawodowa, warta zainteresowania w kontekście omawianych konstruktów, związanych z radzeniem sobie w sytuacjach trudnych.
Cel pracy. Celem pracy było określenie wartości nadziei na sukces i jej elementów oraz skorelowanie ich z poczuciem koherencji i jego składowymi wśród pielęgniarek.
Materiał i metody. Badania przeprowadzono w grupie 100 pielęgniarek. W pracy posłużono się metodą analizy piśmiennictwa, metodą szacowania oraz metodami statystycznymi. Aby zebrać dane, posłużono się autorskim kwestionariuszem ankiety, Kwestionariuszem Nadziei na Sukces oraz Kwestionariuszem Orientacji Życiowej SOC-29.
Wyniki i wnioski. Ukończenie specjalizacji w sposób znaczący podnosi poziom nadziei na sukces i siły woli badanych. Ukończenie kursów kwalifikacyjnych istotnie wpływa na poziom zrozumiałości respondentów. Specyfika pracy wpływa na poczucie sensowności. Istnieje dodatnia korelacja między nadzieją na sukces a globalnym poczuciem koherencji i jego składowymi w badanej grupie. Kształcenie podyplomowe pielęgniarek może w sposób istotny wpłynąć na wartości nadziei na sukces i poczucia koherencji oraz ich elementów, a w konsekwencji na radzenie sobie.