Archiwum
Opieka koordynowana w POZ. Szansa czy zagrożenie? ►
Autor: Iwona Konarska
Data: 25.10.2022
Działy:
Aktualności w Lekarz POZ
Aktualności
| Tagi: | Jakub Adamski, Adam Kozierkiewicz, Jacek Krajewski, Agnieszka Mastalerz-Migas, Artur Prusaczyk, Andrzej Zapaśnik, Tomasz Zieliński, Paweł Żuk, opieka koordynowana, PTMR |
Zwieńczeniem XI Kongresu Polskiego Towarzystwa Medycyny Rodzinnej, który odbył się od 14 do 16 października we Wrocławiu, była dyskusja o opiece koordynowanej nadającej nowe kształty pracy lekarza rodzinnego. Przewodnicząca sesji dr hab. med. Agnieszka Mastalerz-Migas wypunktowała szanse, jakie dają nowe rozwiązania.
Panel składał się z dwóch części. Pierwszą stanowiły wykłady, także zmodyfikowane pod wpływem wcześniejszych pytań i emocjonalnych wystąpień. Druga część to dyskusja.
Dr hab. med. Agnieszka Mastalerz-Migas, prof. Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu, konsultant krajowa ds. medycyny rodzinnej, omówiła ramy formalnoprawne opieki koordynowanej. Podkreśliła, że stara się podchodzić pozytywnie do zmian w pracy lekarzy rodzinnych. Zadała dwa pytania, a odpowiedzi miały pokazać jaśniejszą stronę opieki koordynowanej.
Jaka droga przed nami?
Co może nam dać wdrożenie zmian?
• Przejście od medycyny „skierowaniowej” do medycyny kompleksowej.
• Przejście od opieki fragmentarycznej, doraźnej, „wyspowej” do zaangażowania zespołowego na rzecz budowy kompleksowości.
• Zamiast „leczą, jak chcą” standaryzacja postępowania.
• Przejście od finansowania ryczałtowego do finansowania mieszanego, które:
– zapewnia dostępność (ryczałt),
– motywuje do działania (FFS),
– promuje najlepszych (premia za jakość),
• Zwiększenie prestiżu specjalizacji z medycyny rodzinnej zamiast pauperyzacji.
Lek. Paweł Żuk przedstawił 10 kroków, które pozwolą przygotować i wdrożyć opiekę koordynowaną.
Należy:
1. Uporządkować populację pacjentów pozostających pod opieką zgodnie z rozpoznaniami ICD-10.
2. Wydzielić strefy pracy dla lekarza, pielęgniarki i koordynatora w ramach koordynacji, ze szczególnym uwzględnieniem czasu wizyt kompleksowych oraz edukacji.
3. Założyć terminarze pracowników na minimum 12–24–36 miesięcy do przodu.
4. Ustalić zapotrzebowanie na badania diagnostyczne.
5. Ustalić zapotrzebowanie i strefy pracy dla konsultantów dziedzinowych.
6. Przygotować wewnętrzną dokumentację procesu obsługi pacjenta w ramach koordynacji.
7. Zrobić pełne szkolenie dla wszystkich członków zespołu POZ i specjalistów.
8. Wydzielić gabinet koordynatora.
9. Wydzielić gabinet do edukacji.
10. Ustalić parametry pomiaru i ewaluacji wdrażanych zmian.
Lek. Andrzej Zapaśnik opisał natomiast wprowadzanie opieki koordynowanej na konkretnym przykładzie – przychodni BaltiMed.
W dyskusji, w drugiej części panelu, udział wzięli:
– Jakub Adamski, dyrektor Biura Rzecznika Praw Pacjenta,
– dr n. med. Adam Kozierkiewicz, ekspert ochrony zdrowia, JASPERS,
– lek. Jacek Krajewski, prezes Federacji Porozumienie Zielonogórskie,
– dr hab. med. Agnieszka Mastalerz-Migas, prof. Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu, konsultant krajowa ds. medycyny rodzinnej,
– lek. Artur Prusaczyk,
– lek. Andrzej Zapaśnik,
– lek. Tomasz Zieliński,
– lek. Paweł Żuk.
Zapraszamy do obejrzenia całej debaty.
Wydawnictwo Termedia było organizatorem wykonawczym kongresu.
Dr hab. med. Agnieszka Mastalerz-Migas, prof. Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu, konsultant krajowa ds. medycyny rodzinnej, omówiła ramy formalnoprawne opieki koordynowanej. Podkreśliła, że stara się podchodzić pozytywnie do zmian w pracy lekarzy rodzinnych. Zadała dwa pytania, a odpowiedzi miały pokazać jaśniejszą stronę opieki koordynowanej.
Jaka droga przed nami?
Co może nam dać wdrożenie zmian?
• Przejście od medycyny „skierowaniowej” do medycyny kompleksowej.
• Przejście od opieki fragmentarycznej, doraźnej, „wyspowej” do zaangażowania zespołowego na rzecz budowy kompleksowości.
• Zamiast „leczą, jak chcą” standaryzacja postępowania.
• Przejście od finansowania ryczałtowego do finansowania mieszanego, które:
– zapewnia dostępność (ryczałt),
– motywuje do działania (FFS),
– promuje najlepszych (premia za jakość),
• Zwiększenie prestiżu specjalizacji z medycyny rodzinnej zamiast pauperyzacji.
Lek. Paweł Żuk przedstawił 10 kroków, które pozwolą przygotować i wdrożyć opiekę koordynowaną.
Należy:
1. Uporządkować populację pacjentów pozostających pod opieką zgodnie z rozpoznaniami ICD-10.
2. Wydzielić strefy pracy dla lekarza, pielęgniarki i koordynatora w ramach koordynacji, ze szczególnym uwzględnieniem czasu wizyt kompleksowych oraz edukacji.
3. Założyć terminarze pracowników na minimum 12–24–36 miesięcy do przodu.
4. Ustalić zapotrzebowanie na badania diagnostyczne.
5. Ustalić zapotrzebowanie i strefy pracy dla konsultantów dziedzinowych.
6. Przygotować wewnętrzną dokumentację procesu obsługi pacjenta w ramach koordynacji.
7. Zrobić pełne szkolenie dla wszystkich członków zespołu POZ i specjalistów.
8. Wydzielić gabinet koordynatora.
9. Wydzielić gabinet do edukacji.
10. Ustalić parametry pomiaru i ewaluacji wdrażanych zmian.
Lek. Andrzej Zapaśnik opisał natomiast wprowadzanie opieki koordynowanej na konkretnym przykładzie – przychodni BaltiMed.
W dyskusji, w drugiej części panelu, udział wzięli:
– Jakub Adamski, dyrektor Biura Rzecznika Praw Pacjenta,
– dr n. med. Adam Kozierkiewicz, ekspert ochrony zdrowia, JASPERS,
– lek. Jacek Krajewski, prezes Federacji Porozumienie Zielonogórskie,
– dr hab. med. Agnieszka Mastalerz-Migas, prof. Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu, konsultant krajowa ds. medycyny rodzinnej,
– lek. Artur Prusaczyk,
– lek. Andrzej Zapaśnik,
– lek. Tomasz Zieliński,
– lek. Paweł Żuk.
Zapraszamy do obejrzenia całej debaty.
Wydawnictwo Termedia było organizatorem wykonawczym kongresu.
