Nawrót arytmii i niepożądane zdarzenia sercowo-naczyniowe w ciągu 12 miesięcy po kardiowersji elektrycznej u pacjentów z migotaniem przedsionków stosujących doustne leki przeciwzakrzepowe

Wprowadzenie
U pacjentów z migotaniem przedsionków (AF) stwierdza się zwiększone ryzyko wystapienia chorób sercowo-naczyniowych i zgonu. Dowody na porównywalne efekty strategii kontroli rytmu i częstości rytmu serca u pacjentów z AF są niejednoznaczne.

Cel pracy
Ocena nawrotu arytmii i niepożądanych zdarzeń sercowo-naczyniowych w czasie 12 miesięcy po kardiowersji elektrycznej u pacjentów z AF stosujących doustne leki przeciwzakrzepowe.

Materiał i metody
Było to prospektywne, jednoośrodkowe badanie kohortowe. Uczestnicy zostali poddani echokardiografii przezprzełykowej przed kardiowersją elektryczną prądem stałym (DCC). Do badania włączono 226 pacjentów. Pierwszorzędowym punktem końcowym było przywrócenie rytmu zatokowego (SR) po DCC z powodu AF. Wszyscy uczestnicy byli obserwowani przez 12 miesięcy w celu oceny częstości występowania zgonów, systemowych incydentów zakrzepowo-zatorowych, udaru mózgu, ostrego zespołu wieńcowego, hospitalizacji z powodu pogorszenia niewydolności serca (HF) oraz nawrotu arytmii po przywróceniu SR.

Wyniki
Przywrócenie SR po DCC uzyskano u 197 (87,2%) pacjentów, z których u 112 (56,9%) wystąpił nawrót arytmii. Istotnymi czynnikami ryzyka związanymi z nawrotem arytmii były leczenie antagonistami receptorów -adrenergicznych, przewlekła obturacyjna choroba płuc oraz przebyty udar mózgu lub przemijające niedokrwienie mózgu, lub zdarzenia zakrzepowo-zatorowe. U żadnego z pacjentów włączonych do badania nie wystąpił ostry zespół wieńcowy, systemowe zdarzenie zakrzepowo-zatorowe i udar mózgu, nie stwierdzono też zgonów w czasie 12-miesięcznej obserwacji. Hospitalizacja z powodu zaostrzenia HF wystąpiła u 13 pacjentów z SR i 10 pacjentów z przetrwałym AF (p = 0,42).

Wnioski
Częstość nawrotów arytmii była wysoka, jednak nie pojawiły się powikłania sercowo-naczyniowe i zgony. Częstość hospitalizacji z powodu HF była porównywalna w grupach AF i SR.



Introduction
Patients with atrial fibrillation (AF) are at increased risk of cardiovascular diseases and death. Evidence on the comparable effects of rhythm and heart rate control strategies in patients with AF is ambiguous.

Aim of the research
To assess the recurrence of arrhythmia and adverse cardiovascular events within 12 months of electrical cardioversion in patients with AF receiving oral anticoagulation therapy.

Material and methods
This was a prospective, single-centre cohort study. The participants underwent transoesophageal echocardiography before direct current cardioversion (DCC). A total of 226 patients were enrolled. The primary outcome was sinus rhythm (SR) restoration after DCC for AF. All participants were followed up for 12 months to evaluate the incidence of death, systemic thromboembolic events, stroke, acute coronary syndrome, hospitalization due to worsening heart failure (HF), and recurrence of arrhythmia after SR restoration.

Results
SR restoration was achieved after DCC in 197 (87.2 %) patients, of whom 112 (56.9%) experienced arrhythmia relapse. Significant risk factors associated with arrhythmia recurrence were -adrenergic antagonist therapy, chronic obstructive pulmonary disease, and previous stroke/transient ischaemic attack/thromboembolic events. All enrolled patients were free of acute coronary syndrome, systemic thromboembolic events, and stroke, and none of the patients died during the 12-month follow-up period. Hospitalization with worsening HF occurred in 13 patients with SR and in 10 patients with persistent AF (p = 0.42).

Conclusions
The arrhythmia recurrence rate was high; however, cardiovascular complications and deaths did not occur. The incidence of hospitalization for HF was comparable between the AF and SR groups.