Original paper
Port-wine stains

Wprowadzenie

Znamiona naczyniowe płaskie lub znamiona typu port-wine stain (winnej plamy) należą do malformacji naczyniowych i stanowią 8% wrodzonych zaburzeń naczyń krwionośnych. Występują u 0,3–2,1% noworodków, równie często u obojga płci [1–3]. Cechuje je różnorodność postaci (plamy, zmiany przerostowe) i barwy (róż, czerwień i fiolet). W miarę upływu czasu znamiona mogą się zmienić w formy ciemniejsze i przerastać guzkowato, jednak nigdy nie zanikają samoistnie. Mogą zajmować nawet powyżej 50% powierzchni ciała [4, 5]. Zwykle są jednostronne i zlokalizowane na twarzy oraz szyi (80%), najczęściej w zakresie unerwienia gałęzi szczękowej nerwu trójdzielnego (dermatom V2), co predysponuje do przerostu tkanek głównie w obrębie wargi dolnej [6, 7]. W okresie noworodkowym plamki łososiowe z uwagi na różowe zabarwienie bywają mylnie klasyfikowane jako znamiona naczyniowe [4].

Znamiona naczyniowe płaskie stanowią głównie problem natury estetycznej. Wchodzą także w skład zespołów chorobowych. Obecne w obszarze unerwienia nerwu trójdzielnego, czasami współistnieją ze zmianami w splocie podpajęczynówkowym, oponie twardej i w naczyniach mózgowych, co objawia się padaczką i/lub jaskrą. Na twarzy do znamion dołącza się przerost tkanek miękkich i kości centralnej części czaszki twarzowej (zespół Sturge’a-Webera) [8]. Znamię naczyniowe boczne na kończynie dolnej może towarzyszyć żylakom, przetokom tętniczo-żylnym, zwężeniu żyły biodrowej i zmianom przerostowym kości zajętej kończyny, stanowiąc zaburzenia o typie malformacji naczyniowych (zespół Klippla-Trénaunaya) [5].

Przyczyna powstania znamion naczyniowych płaskich nie jest do końca wyjaśniona, podkreśla się wpływ zaburzeń powstawania składnika naczyniowego ok. 8. tyg. ciąży. Inne hipotezy tłumaczą etiopatogenezę zmian nieprawidłowym poszerzeniem i/lub wzrostem liczby naczyń skórnych, anomaliami elementów podporowych skóry, zaburzeniami regulacji nerwowej przepływu krwi lub brakiem unerwienia autonomicznego i czuciowego żył zawłoś­niczkowych w splocie brodawkowym skóry [9–12]. Znamiona typu port-wine stain mogą również być następstwem urazu lub zaburzenia równowagi hormonalnej [13]. Określono też locus genu RASA1 na chromosomie 5q14-21, którego mutacje mogą odpowiadać za dziedziczne podłoże tych zmian [14].

Cel

Celem pracy jest analiza znamion naczyniowych płaskich u leczonych chorych w aspekcie patomorfologii, współistnienia w zespołach wrodzonych i oceny leczenia chirurgicznego.

Materiał i metody

W Klinice Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w okresie 20 lat (1990–2009) u 187 pacjentów (128 kobiet, 59 mężczyzn) w wieku od 6 mies. do 70 lat potwierdzono obecność jedno- (178) lub obustronnych (9) znamion naczyniowych płaskich. Wśród chorych z pojedynczymi zmianami o jednostronnej lokalizacji u 128 osób występowały one na głowie i szyi (tab. 1.). Kończyny górne były zajęte u 11 chorych, dolne u 21, pośladki u 4, a w jednym przypadku zewnętrzne narządy płciowe. U 13 osób (kobiet) zmiany były mnogie – obejmowały minimum 2 okolice ciała (tab. 2., ryc. 1.). Obustronne zmiany stwierdzono u 9 chorych (tab. 3., ryc. 2.). Znamiona w obszarze unerwionym przez gałąź szczękową nerwu trójdzielnego wystąpiły u 94 pacjentów, u 15 z nich obserwowano przerost tkanek miękkich w obrębie warg – dolnej (n = 14) lub górnej (n = 1) (ryc. 3.).

Znamiona miały różne barwy: różową (n = 33), jasnoczerwoną (n = 57), ciemnoczerwoną (n = 70) i fioletowosiną (n = 27). Małe zmiany, nieprzekraczające powierzchni 5 cm², obserwowano u 69 osób, od 5–10 cm² u 66, a powyżej 10 cm² u 52 pacjentów. Zespół Klippla-Trénaunaya rozpoznano u dwóch osób, a zespół Sturge’a-Webera w jednym przypadku (ryc. 4.).

U wszystkich chorych wykluczono narażenie na działanie czynników zewnętrznych w życiu płodowym oraz dziedziczne podłoże znamion naczyniowych. Wykluczono także ewentualne urazy oraz zaburzenia hormonalne.

Wszyscy pacjenci byli zarejestrowani w poradni wad rozwojowych, mieli wykonaną dokumentację fotograficzną i byli poinstruowani o konieczności odpowiedniej pielęg­nacji skóry objętej znamieniem.

Wyniki

Spośród 187 pacjentów większość nie zdecydowała się na leczenie chirurgiczne. Około 30% chorych poddało się laseroterapii (w Centrum Diagnostyki i Terapii Laserowej w Łodzi lub w Klinice Dermatologii). Część zrezygnowała z jakiegokolwiek leczenia. W Klinice operowano 24 chorych. Ośmiu z nich wcześniej poddało się laseroterapii, którą ocenili jako nieskuteczną.

Znamiona wycięto, a powstałe ubytki pokryto wolnymi przeszczepami skóry (n = 8) lub płatami z sąsiedztwa (n = 8) (ryc. 5.). U 4 pacjentów zastosowano obie te metody w kilku etapach. Przebieg pooperacyjny był prawidłowy. Odległe wyniki oceniono jako dobre – pozostały blizny pooperacyjne, ale były one mniej rażące niż kolorowe plamy znamion naczyniowych.

Omówienie

Znamiona naczyniowe płaskie są najczęstszymi malformacjami naczyniowymi i różnią się od guzów naczyniowych przede wszystkim niską aktywnością mitotyczną komórek śródbłonka i dysplastycznością naczyń [15].

Uzyskane w omawianym badaniu wyniki dotyczące częstości jednostronnej dermatomowej lokalizacji znamion na twarzy i szyi (70%) są nieznacznie niższe w odniesieniu do danych w piśmiennictwie (80%) [16]. Pozostałe dane są zgodne ze spostrzeżeniami innych autorów [6, 7, 17]. Znamiona naczyniowe obserwowano dwukrotnie częściej u kobiet, a zmiany mnogie jednostronne jedynie wśród kobiet. Najczęściej zajęty w obrębie twarzy był dermatom V2 (50,3%), także częściej u kobiet (63%). Należy wziąć pod uwagę, że kobiety mogły częściej zgłaszać się na leczenie ze względów estetycznych. Potwierdzono opisywane predyspozycje do przerostu tkanek miękkich u 15,9% osób z naczyniakami o tej lokalizacji (n = 15). Znamiona obustronne natomiast dwukrotnie częściej obserwowano u mężczyzn.

Według Kostera zniekształcenie wywołane przez naczyniak zależy głównie od jego wielkości i barwy [18]. U naszych pacjentów 36,89% zmian nie przekraczało powierzchni 5 cm², a 48,12% naczyniaków miało odcień różowy lub jasnoczerwony. Biorąc pod uwagę te dwa czynniki – chorzy mieli szansę uzyskania lepszych wyników leczenia.

Leczenie znamion naczyniowych płaskich pomimo różnorodnych możliwości terapeutycznych jest nadal trudne i problematyczne. Takie metody, jak wymrażanie, dermabrazja, naświetlanie promieniami rentgenowskimi, wiążą się z nieprzewidywalnym efektem i narażają chorych na powikłania. Wycięcie niewielkiego znamienia i pokrycie ubytku przeszczepem czy płatem z najbliższej okolicy wpływa na korzystny wynik estetyczny, jednak leczenie dużych zmian, wymagające rozległych zabiegów (czasami z pozostawieniem fragmentu patologicznej tkanki) i zastosowania przeszczepów z odległych okolic nie zapewnia satysfakcjonującego wyglądu [19–21]. Użycie przeszczepów skóry niepełnej grubości, które ulegają obkurczaniu wtórnemu, na twarzy stwarza ryzyko wystąpienia jej maskowatego wyglądu. Ubytki po wycięciu znamion o tej lokalizacji można pokryć przeszczepami skóry zza małżowin usznych, która jest najbardziej zbliżona barwą i konsystencją do skóry miejsca biorczego. U chorych z badanej grupy zastosowano płaty lub przeszczepy z najbliższej okolicy, uzyskując korzystny wynik estetyczny.

Użycie wysokoselektywnych laserów – barwnikowego 575 nm i 585 nm, czy KTP 532 nm – umożliwia bezpieczne i efektywne leczenie znamion. U 30–49% osób potwierdzono 75–90-procentowe rozjaśnienia zmian, aczkolwiek najlepsze wyniki leczenia uzyskuje się na twarzy i szyi. Osiemdziesiąt procent znamion na kończynach nie poddaje się naświetlaniu. Zastosowanie lasera nie jest związane z ryzykiem bliznowacenia czy trwałych przebarwień. Nieinwazyjność tej metody ma szczególne znaczenie u chorych poddawanych wieloetapowemu leczeniu chirurgicznemu. Odnotowywano dużą skuteczność laseroterapii w leczeniu znamion u niemowląt z zespołem Sturge’a-Webera. W późniejszym okresie wykonywano także operacje chirurgiczne przerośniętych dziąseł, warg i innych części twarzy [16, 22–25].

Wnioski

1. Częstsze występowanie znamion naczyniowych płaskich obserwowano u kobiet.

2. Najczęstszą lokalizacją znamion była twarz i szyja w obszarze unerwionym przez gałąź szczękową nerwu trójdzielnego.

3. Nie udało się określić czynnika patogenetycznego.

4. Wybór chirurgicznej metody likwidacji znamion naczyniowych zależy od ich lokalizacji, wielkości, barwy i zniekształcenia najbliższej okolicy. Zwykle stosowane są płaty z sąsiedztwa lub wolne przeszczepy skóry. Przy małych ubytkach najlepsze wyniki estetyczne zapewnia zastosowanie wolnych przeszczepów skóry pełnej grubości z tylnej powierzchni małżowin i okolicy zamałżowinowej.

5. Mniej inwazyjna laseroterapia nie jest całkowicie skuteczna. Jej efektywność zależy od lokalizacji i morfologii znamienia. Wymaga ona cyklicznych naświetlań i nie jest w pełni refundowana przez NFZ.

Piśmiennictwo

 1. Kruk-Jeromin J. Wskazania do chirurgicznego leczenia naczyniaków krwionośnych powłok. In: Chirurgia plastyczna w Polsce u progu XXI wieku. J Kruk-Jeromin (ed.). Akademia Medyczna w Łodzi, Łódź 2002; 102-7.  

2. Jacobs AH, Walton RG. The incidence of birthmarks in the neonate. Pediatrics 1976; 58: 218-22.  

3. Hidano A, Purwoko R, Jitsukawa K. Statistical survey of skin changes in Japanese neonates. Pediatr Dermatol 1986; 3: 140-4.  

4. Wyrzykowski D, Bukowski M, Jaśkiewicz J. Guzy naczyniowe i wrodzone malformacje naczyniowe. Cancer Surg 2005; 1: 1-25.  

5. Esterly NB. Zmiany naczyniowe. In: Podręcznik Pediatrii Nelsona. M Sieniawska (ed.). PWN, Warszawa 1996: 1848-9.  

6. Pratt AG. Birthmarks in infants. Arch Dermatol 1953; 67: 302-5.  

7. Tallman B, Tan OT, Morelli JG. Location of port-wine stains and the likelihood of ophthalmic and/or central nervous system complications. Pediatrics 1991; 87: 323-7.  

8. Leaute-Labreze C, Boralevi F, Pedespan JM, et al. Pulsed dye laser for Sturge-Weber syndrome. Arch Dis Child 2002; 87: 434-5.  

9. Niechajev IA, Clodius L. Histology of port-wine stain. Eur J Plast Surg 1990; 13: 79-85.

10. Finley JL, Clark RAF, Colovin RB, et al. Immunofluorescent staining with antibodies to factor VIII, fibronectin, and collagenous basement membrane protein in normal human skin and port wine stains. Arch Dermatol 1982; 118: 971-5.

11. Rosen S, Smoller BR. Pathogenesis of port wine stains. A new hypothesis. Med Hypotheses 1987; 22: 365-8.

12. Smoller BR, Rosen S. Port-wine stains. A disease of altered neural modulation of blood vessels? Arch Dermatol 1986; 122: 177-9.

13. Piaserico S, Belloni Fortina A. Posttraumatic port-wine stain in a 4-year-old girl: Fegeler syndrome. Pediatr Dermatol 2004; 21: 131-3.

14. Eerola I, Boon M, Mulliken JB, et al. Capillary malformation – arteriovenous malformation, a new clinical and genetic disorder caused by RASA1 mutations. Am J Hum Genet 2003; 73: 1240-9.

15. Szpringer E. Leczenie malformacji naczyniowych o powolnym przepływie (slow-flow) barwnikowym laserem pulsacyjnym. Dermatologia Estetyczna 2009; 11: 486-91.

16. Łątkowski IT, Wysocki MS, Siewiera IP. Własne doświadczenia w leczeniu pacjentów z malformacjami naczyniowymi typu port-wine stain przy użyciu lasera KTP 532 nm. Wiadomości Lekarskie 2005; LVIII: 391-6.

17. Pickering JW, Walker EP, Butler PH. The facial distribution of port wine stains on patients presenting for laser treatment. Ann Plast Surg 1991; 27: 550-2.

18. Koster PH, Bossuyt PM, van der Horst CM, et al. Characterization of port wine stain disfigurement. Plast Reconstr Surg 1998; 102: 1210-8.

19. Hidano A, Ogihara Y. Cryotherapy with solid carbon dioxide in the treatment of nevus flammeus. J Dermatol Surg Oncol 1977; 3: 213-6.

20. McElfresh AE, Robbins RR. Radiation therapy of hemangiomas. J Pediatr 1961; 59: 311-2.

21. Clodius L. Excision and grafting of extensive facial haemangiomas. Br J Plast Surg 1977; 30: 185-96.

22. Chowdhury MMU, Harris S, Lanigan SW. Potassium titanyl phosphate laser treatment of resistant port-wine stains. Br J Dermatol 2001; 144: 814-7.

23. Katugampola GA, Lanigan SW. Five years experience of treating port wine stains with the flaslamp-pumped pulsed dye laser. Br J Dermatol 1997; 137: 750-4.

24. Alster TS, Wilson F. Treatment of port-wine stains with the flashlamp-pumped pulsed dye laser: extended clinical experience in children and adults. Ann Plast Surg 1994; 32: 478-84.

25. Reyes BA, Geronemus R. Treatment of port-wine stains during childhood with the flashlamp-pumped pulsed dye laser. J Am Acad Dermatol 1990; 23: 1142-8.