Porównanie gęstości i zawartości mineralnej kości oraz składu tkanek miękkich pomiędzy siatkarzami i nieaktywnymi fizycznie mężczyznami

Wprowadzenie
Aktywność fizyczna jest istotnym czynnikiem środowiskowym wpływającym na przebudowę i metabolizm szkieletu. Tkanka kostna reaguje efektywniej na obciążenie dynamiczne niż statyczne, a maksymalny efekt osiąga się przy ćwiczeniach oporowych w obciążeniu masą własnego ciała. Siatkarze są odpowiednią grupą do badań spośród sportowców nad wpływem obciążenia dynamicznego na różne części szkieletu.

Cel pracy
Porównanie całkowitej i regionalnej gęstości (BMD) i zawartości (BMC) mineralnej kości oraz składu tkanek miękkich – masy tkanki tłuszczowej (MBF) i beztłuszczowej (LBM) pomiędzy siatkarzami a mężczyznami nieaktywnymi fizycznie. Ocenie poddano także zależności pomiędzy wybranymi parametrami z badania metodą dwuwiązkowej absorpcjometrii rentgenowskiej (DXA) dla kończyn górnych a siłą mięśni działających na stawy ramienne.

Materiał i metody
Badaniami objęto grupę 40 mężczyzn (20 siatkarzy i 20 nieaktywnych fizycznie mężczyzn) w wieku od 20 do 25 lat. Badania składu ciała wykonywano metodą DXA aparatem Lunar iDXA. Do oceny siły grup mięśniowych działających na staw ramienny w warunkach statyki posłużył ręczny dynamometr IDO Isometer.

Wyniki
Wyższą wartość parametrów BMD i BMC w większości poddanych ocenie części ciała wykazano w grupie siatkarzy. Nie stwierdzono obecności statystycznie istotnych różnic pomiędzy MBF u osób z grupy siatkarzy i kontrolnej dla większości parametrów, z wyjątkiem tułowia (p = 0,045). W grupie siatkarzy zaobserwowano istotnie większą wartość procentową LBM dla parametrów kończyn dolnych, tułowia oraz ogółem. Potwierdzono obecność statystycznie istotnej dodatniej, liniowej zależności w kończynach górnych pomiędzy momentem sił wybranych grup mięśniowych a BMD, BMC i LBM.

Wnioski
Nasze badania podkreślają znaczenie sił uderzenia działających na szkielet oraz systematycznego rozwoju siły mięśni w celu zwiększenia wartości parametrów BMD i BMC.



Introduction
Physical activity is an important environmental factor affecting skeletal remodeling and metabolism. Bone tissue reacts more effectively to dynamic loading than static loading, and the maximum effect is achieved with weight-bearing activity. Therefore, volleyball players are appropriate groups for research on the impact of dynamic loading on different skeletal regions in examined athletes.

Aim of the research
To compare bone mineral density (BMD) and bone mineral content (BMC) and also soft-tissue composition, i.e. mass body fat (MBF) and lean body mass (LBM) between male volleyball players and physically inactive men. The relationships between selected parameters from the DXA (dual-energy X-ray absorptiometry) test and the strength of shoulder muscles were also assessed.

Material and methods
A group of 40 men aged 20–25 years was included in the study (20 male volleyball players, 20 inactive men). Body composition tests were performed with the DXA method with a Lunar iDXA. An IDO isometer was used to assess the isometric strength of muscle groups acting on the shoulder joint.

Results
Higher BMD and BMC parameters in almost all evaluated body parts were recorded in the group of volleyball players. There were no statistically significant differences between the MBF of volleyball players and the control group except for the trunk (p = 0.045). In the group of volleyball players, a significantly higher percentage of LBM content was observed. The presence of a statistically significant positive linear relationship between the shoulder muscle strength and BMD, BMC, and LBM of the upper limbs was confirmed.

Conclusions
Our study highlights the importance of impact forces acting on the skeleton and the systematic development of muscle strength to increase BMD and BMC.