Przetoka tętnicy wieńcowej – kluczowe zagadnienia dotyczące postępowania klinicznego i terapeutycznego. Kompleksowy przegląd piśmiennictwa

Przetoka tętnicy wieńcowej (CAF) to rzadka anomalia strukturalna charakteryzująca się nieprawidłowym połączeniem tętnicy wieńcowej z naczyniem lub jamą serca. Historia naturalna CAF jest bardzo zmienna i może powodować znaczną zapadalność na choroby serca; jednak nie zostało to jeszcze w pełni wyjaśnione. Chociaż CAF jest rzadka, to należy brać ją pod uwagę w diagnostyce różnicowej w przypadku występowania powszechnych objawów chorób płuc lub serca, takich jak duszność lub dolegliwości bólowe klatki piersiowej. Mimo że małe przetoki często przebiegają bezobjawowo i nie wymagają leczenia, to objawy i powikłania, takie jak zawał mięśnia sercowego, niewydolność serca lub zaburzenia rytmu, szczególnie w przypadku przetok o znacznych rozmiarach, mogą wymagać ich przezskórnego lub chirurgicznego zamknięcia. Postępowanie w przypadku każdej przetoki jest dostosowane do jej specyficznych cech. Warto zauważyć, że większość badań dotyczących CAF to opisy przypadków z udziałem małych grup pacjentów. W kilku aspektach postępowania z CAF nadal brakuje jasnych wytycznych.

Coronary artery fistula (CAF) is a rare structural anomaly characterized by an abnormal connection between a coronary artery and a vessel or cardiac chamber. The natural history of CAF is highly variable, and it may cause significant cardiac morbidity; however, it has yet to be fully elucidated. Although uncommon, CAF is an important consideration in the differential diagnosis of common pulmonary and cardiac issues, such as dyspnoea or chest pain. While small fistulae are often asymptomatic and require no treatment, symptoms and complications, such as myocardial infarction, heart failure, or arrhythmias, especially in cases of significant fistula size, may necessitate percutaneous or surgical closure. The management of each fistula is tailored to its specific characteristics. Notably, most studies on CAF are case reports with small patient cohorts, and several aspects of CAF management still lack clear guidelines.