Wspomnienie pośmiertne o profesorze Januszu Prokopie

Profesor dr hab. n. med. Janusz Andrzej Prokop urodził się 24 października 1957 r. w Gorzowie Wielkopolskim. Szkołę podstawową ukończył w 1972 r., a Liceum Ogólnokształcące nr 2 w Gorzowie Wielkopolskim – z wyróżnieniem – w 1976 r. W latach 1976–1982 studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, kilkukrotnie zdobywając nagrody rektorskie za wybitne osiągnięcia w nauce. W czasie studiów działał aktywnie w Studenckim Kole Naukowym przy Katedrze i Klinice Dermatologii Akademii Medycznej w Poznaniu. Założył zespół muzyczny w klubie Wawrzynek. Staż podyplomowy odbył w Szpitalu Kolejowym w Puszczykowie, a następnie był zatrudniony w Poradni Dermatologicznej Zespołu Opieki Zdrowotnej Poznań-Wilda na stanowisku młodszego asystenta, po roku na stanowisku asystenta. Jednocześnie rozpoczął pracę jako wolontariusz w Katedrze i Klinice Dermatologii Akademii Medycznej w Poznaniu. W latach 1985–1987 pracował w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 2 w Poznaniu na stanowisku asystenta. 1 października 1987 r. – po wygraniu konkursu – został zatrudniony jako pracownik naukowo-dydaktyczny Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu w Katedrze i Klinice Dermatologii, gdzie pracował na kolejnych stanowiskach aż do stanowiska profesora nadzwyczajnego. Odbył liczne staże naukowe i zawodowe, m.in. w Zakładzie Genetyki Człowieka Polskiej Akademii Nauk w Poznaniu (pracownik etatowy w latach 1987–1991), Instytucie Biochemii Uniwersytetu Warszawskiego (1983), Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN we Wrocławiu (1984), Klinice Dermatologii w Warszawie (1985), Hautklinik und Poliklinik (Charité) Uniwersytetu Berlińskiego (1986), Hautklinik und Poliklinik Uniwersytetu Marcina Lutra Halle-Wittenberga (1987), Hautklinik und Poliklinik (Charité) Uniwersytetu Berlińskiego (1987), Instytucie Immunologii i Reumatologii Klinicznej Uniwersytetu Friedrich-Alexander w Erlangen-Norymberga (1989–1990), Dermatologische Universitätsklinik Uniwersytetu Friedrich-Alexander Erlangen-Norymberga (1990–1991). W czasie pobytu w klinikach dermatologii uniwersytetów niemieckich, po szkoleniach zakończonych egzaminami pracował w pracowniach dermatochirurgii, laseroterapii i krioterapii. W 1987 r. zdobył pierwszy, a w 1991 r. drugi stopień specjalizacji z dermatologii i wenerologii. Stopień doktora uzyskał w 1990 r. na podstawie rozprawy Występowanie autoprzeciwciał przeciw składnikom jądra...


View full text...