Zaburzenia krzepnięcia jako czynnik prognostyczny niewydolności nerek u pacjentów z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową

Wprowadzenie
Niewydolność serca (HF) jest stanem zwiększonej gotowości zakrzepowej, z często współwystępującą dysfunkcją nerek. Jednak dotąd nie wykazano związku zaburzeń w obrębie biomarkerów zakrzepowych z postępującym zespołem sercowo-nerkowym.

Cel pracy
Ocena związku biomarkerów zakrzepowych z upośledzeniem funkcji nerek u chorych z niewydolnością serca.

Materiał i metody
Biomarkery zakrzepowe, takie jak kompleksy trombina-antytrombina III, tkankowy aktywator plazminogenu, czynnik von Willenbranda (vWF), rozpuszczalna trombomodulina (sTM), fragmenty protrombiny (F1 + F2) oraz białko C, zostały ocenione u 36 chorych z niewydolnością serca nieleczonych przeciwzakrzepowo oraz u 19 zdrowych ochotników w grupie kontrolnej, dobranej pod względem wieku i płci.

Wyniki
Pacjenci z niewydolnością serca w porównaniu z grupą kontrolną mieli niższą aktywność białka C (p = 0,04), ale wyższe stężenia vWF (p < 0,001) i graniczną istotność dla sTM (p = 0,07). Hemoglobina (p < 0,001) oraz przesączanie kłębuszkowe (eGFR) (p = 0,004) były niższe w grupie z HF, podczas gdy INR (p < 0,001), NT-proBNP (p < 0.001) i asymetryczna dimetyloarginina (ADMA) (p < 0,001) były wyższe. Większość parametrów echokardiograficznych różniła się pomiędzy grupami. Spośród biomarkerów zakrzepowych, sTM (r = –0,66; p < 0,001) i vWF (r = –0,41; p =0,002) były związane z eGFR. Większość parametrów echokardiograficznych i parametrów laboratoryjnych także miała związek z eGFR. Po podzieleniu wszystkich zmiennych w 5 kategorii: badania laboratoryjne, parametry echokardiograficzne, parametry reaktywności naczyniowej, parametry hemodynamiczne i biomarkery zakrzepowe, regresja liniowa wielu zmiennych wykazała, że to biomarkery zakrzepowe były najbardziej związane z eGFR (r2 = 0,48, p < 0,001).

Wnioski
W badanej populacji zaburzenia w obrębie biomarkerów zakrzepowych były najmocniej związane z upośledzoną funkcją nerek, niezależnie od pozostałych badanych parametrów.



Introduction
Heart failure (HF) is a prothrombotic state that is also associated with the progression of renal dysfunction. However, it is unknown whether coagulation abnormalities are associated with progressive cardiorenal syndrome.

Aim of the research
To evaluate activators and inhibitors of coagulation and fibrinolysis and their relationship with renal failure in HF patients.

Material and methods
Coagulation biomarkers such as thrombin-antithrombin III, human tissue-type plasminogen activator, human plasminogen activator inhibitor, von Willebrand factor (vWF), soluble thrombomodulin (sTM), human prothrombin fragments (F1+F2), and protein C were evaluated in 36 consecutive HF patients without anticoagulation and in 19 controls matched in age and gender.

Results
HF patients, compared to controls, had lower levels of C protein (p = 0.04) and F1 + F2 (p < 0.001) but higher levels of vWF (p < 0.001) and borderline sTM (p = 0.07). Similarly, haemoglobin (p < 0.001) and glomerular filtration rate (GFR) (p = 0.004) were lower in HF, while INR (p < 0.001), NT-proBNP (p < 0.001), and asymmetric dimethylarginine (ADMA) (p < 0.001) were higher. Most of the echocardiographic parameters differed between the 2 groups. From coagulation biomarkers, sTM (r = –0.66; p < 0.001) and vWF (r = –0.41; p = 0.002) were associated with eGFR. Most of the echocardiographic and laboratory parameters were also related to eGFR. After classifying all variables into 5 categories; laboratory tests, echocardiographic parameters, vascular reactivity, haemodynamics, and coagulation parameters, multivariable linear regression showed that coagulation parameters were the most strongly associated with eGFR (r2 = 0.48, p < 0.001).

Conclusions
In the study population, coagulation disorders were most strongly associated with impaired renal function, independently of other parameters.