Zespoły bólowe kręgosłupa

Wprowadzenie

Zespół bólowy kręgosłupa definiuje się jako dolegliwości bólowe całego lub poszczególnych odcinków kręgosłupa z mogącym współwystępować uczuciem dyskomfortu lub sztywności mięśni w obrębie pleców [1]. Jest on jedną z najczęściej diagnozowanych chorób układu kostno-stawowego. Przyjmuje się, że nawet 80% całej populacji doświadcza przynajmniej jednego epizodu bólu pleców w życiu [2–4]. Chorobowość szacowana jest na 12–30% [3]. Dolegliwości bólowe najczęściej dotyczą odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa (80% przypadków) oraz odcinka szyjnego (15% przypadków) [1, 5]. W Polsce obserwuje się stały wzrost liczby osób hospitalizowanych z powodu bólów odcinka lędźwiowo-krzyżowego zarówno wśród kobiet, jak i mężczyzn. Największą częstość hospitalizacji stwierdza się u kobiet powyżej 65. roku życia i nieco młodszych mężczyzn (55.–64. roku życia). W grupie powyżej 45. roku życia częstość występowania epizodów bólowych wzrasta ok. 3-krotnie w porównaniu z osobami młodszymi. Liczba hospitalizacji z powodu zespołów bólowych odcinka lędźwiowo-krzyżowego jest większa wśród mieszkańców wsi [2].
Ból kręgosłupa dzieli się na ostry (trwający mniej niż 4 tygodnie), podostry (trwający 4–12 tygodni) i przewlekły (trwający powyżej 12 tygodni). Mianem nawrotu określa się nowy epizod bólu po okresie remisji trwającym 6 miesięcy [1].

Etiologia

W ok. 90% przypadków ustalenie konkretnej przyczyny dolegliwości bólowych pleców jest niemożliwe mimo wykorzystania do diagnostyki badań obrazowych. Są to bóle o charakterze nieswoistym. Jako ich główną przyczynę podaje się przede wszystkim zmiany zwyrodnieniowo-przeciążeniowe kręgosłupa [1, 3]. Przyczyna występowania niespecyficznych typów bólów kręgosłupa ma często związek ze specyfiką wykonywanej pracy zawodowej (dźwiganie, wymuszona pozycji ciała), dlatego zespoły bólowe kręgosłupa uznawane są często za chorobę parazawodową [4].
Bóle nieswoiste mają charakter osiowy, nie promieniują na kończyny, mają tendencję do nawrotów. Najczęściej są to bóle ostre, do chronifikacji dochodzi w ok. 10–15% przypadków [1, 6, 7]. Przejściem bólu ostrego w przewlekły bardziej zagrożeni są pacjenci, u których w przebiegu choroby rozpoznaje się tzw. żółte flagi. Należą do nich: błędne przekonanie o bólu, zaniechanie aktywności fizycznej, pasywne formy leczenia, lęk, depresja, zaburzenia emocjonalne, brak wsparcia socjalnego oraz niska satysfakcja z pracy [6, 7].
W ok. 10% przypadków dolegliwości...


Pełna treść artykułu...