Commentary

Pierwszą operacją kardiochirurgiczną, opublikowaną w piśmiennictwie, było zaopatrzenie przez Rehna rany kłutej serca w 1896 r. [1]. Rany serca są stosunkowo powszechnym zjawiskiem. Występują zarówno w tępych urazach klatki piersiowej, jak i w urazach przenikających. Tępe urazy klatki piersiowej nieprzenikające, niepenetrujące obejmują nagłe ściśnięcie klatki piersiowej, np. przez pasy bezpieczeństwa, uderzenie tępym narzędziem. W ich trakcie dochodzi do stłuczenia serca, pęknięcia ściany serca lub uszkodzenia zastawek. Rany przenikające to rany zewnętrzne – kłute lub postrzałowe – oraz wewnętrzne – powstające wskutek połknięcia ostrego przedmiotu, np. igły oraz przebicia przełyku. W przypadku rany penetrującej kłutej dochodzi najczęściej do: uszkodzenia ściany serca, uszkodzenia naczyń wieńcowych (lewa tętnica wieńcowa ulega uszkodzeniu pięciokrotnie częściej niż prawa), zaburzeń rytmu serca wskutek uszkodzenia układu bodźcoprzewodzącego. Możliwe jest również uszkodzenie przegrody międzykomorowej/międzyprzedsionkowej, zastawek serca oraz ich aparatów odzastawkowych.

Urazy penetrujące zgodnie z danymi z piśmiennictwa dotyczą najczęściej:

• prawej komory serca – 43%;

• lewej komory serca – 33%;

• prawego przedsionka serca – 14%;

• lewego przedsionka serca – 5%;

• uszkodzenia wielkich pni naczyniowych – 5%;

• uszkodzenia lewej tętnicy wieńcowej serca – 2%.

Do niewydolności krążenia dochodzi najczęściej wskutek objawów tamponady oraz wstrząsu krwotocznego. Innymi objawami są zaburzenia rytmu serca na skutek urazu układu bodźcoprzewodzącego lub cechy zawału serca na skutek uszkodzenia naczynia wieńcowego.

Leczenie operacyjne jest metodą postępowania z wyboru w ranach penetrujących serca. Klatkę piersiową otwiera się przez sternotomię pośrodkową lub torakotomię przednio-boczną po stronie urazu. Należy otworzyć szeroko worek osierdziowy, zwracając szczególną uwagę na przebieg nerwów przeponowych. Ranę komór serca należy zaopatrzyć za pomocą pojedynczych szwów materacowych z łatkami 2-0 lub 3-0 na dużych igłach. Ranę przedsionków należy zaopatrzyć za pomocą szwu monofilamentowego 3-0 lub 4-0. Należy stosować nici atraumatyczne, niewchłaniane i jednowarstwowe. Gdy zachodzi obawa zaciśnięcia tętnic wieńcowych, szwy zakłada się pod tętnicami. Uszkodzenie struktur wewnątrzsercowych wymaga zaopatrzenia rany serca w ośrodku kardiochirurgicznym i...


View full text...